ดิฉันเคยได้รับชุดนักเรียนจากต้นสังกัดจำนวน 2 ชุด แต่นักเรียนมี 35 คน ดิฉันรู้ว่านักเรียนส่วนใหญ่ยากจนเด็กๆสวมชุดนักเรียนเก่าๆ สีมอๆ มีขนาดไม่เหมาะสมกับร่างกาย ทุกคนต้องการชุดนักเรียนใหม่ ดิฉันรู้สึกหนักใจ หากดิฉันตัดสินใจเองก็ไม่ยากนักแต่ดิฉันนึกถึงการสอนคุณธรรม เรื่องความเสียสละ ดังนั้นดิฉันจึงตัดสินใจให้นักเรียนชั้นป.4 ทุกคนมีส่วนร่วมตัดสินใจ โดยนำชุดนักเรียนชูให้นักเรียนดูก่อนตั้งคำถามว่าใครคือผู้ที่เหมาะสมกับชุดนักเรียนทั้ 2 ชุดนี้ เด็กยกมือบอกชื่อตนเอง แต่ดิฉันบอกเงื่อไขว่า 1.ชุดนักเรียนมีขนาดกลาง 2.เป็นชุดนักเรียนชายหนึ่งหญิงหนึ่ง 3.ข้อกำหนดนี้ขอให้นักเรียนช่วยคิด นักเรียนก็แสดงความคิดว่าควรให้กับคนที่ฐานะยากจน (เด็ก20 คนก็ยกมือว่าตนเองจน) ดิฉันถามต่อไปว่า ชุดนักเรียนนี้ควรมอบให้เป็นผู้ที่ใส่ได้พอดีเห็นคนด้วยไหม่ (เด็ก20 คนก็ยกมือว่าตนใส่ได้) ดิฉันถามว่าใครยินดีเสียสละเพราะพอจะมีใช้อยู่(เด็ก 5 คนก็ยกมือว่าตนไม่ต้องการ)ดิฉันถามว่าในห้องใครสวมชุดที่เก่ามาก ในที่สุดนักเรียนก็แลกเปลี่ยนจนได้เพื่อนที่ควรได้รับชุดนักเรียนโดยทุกคนได้เสียสละ และเรียนรู้เกี่ยวกับกระบวนการคิดวิเคราะห์ด้วย
ชอบใจเรื่องที่ ผอ.นำเสนอมากเลยค่ะ เป็นเทคนิคการจัดการแก้ปัญหาเพื่อพัฒนาผู้เรียนทั้งในด้านกระบวนคิด การตัดสินใจและการให้เด็กได้เรียนรู้ด้านคุณธรรม การเสียสละ เป็นบทเรียนที่น่าเรียนรู้สำหรับครูอาจารย์ในการจัดการเรียนรู้แบบบูรณาการแบบหนึ่งค่ะ เยี่ยมมากค่ะ
เก็จกนก เอื้อวงศ์
รู้สึกชื่นชมกับกระบวนการจัดการของท่านมาก
ยินดีเป็นที่ให้ผมเข้ารวมชนชน
ดีใจค่ะ ที่เห็นครูที่มีจิตวิญญาณ และเด็กที่มีน้ำใจ มีเหตุผล จากเรื่องนี้ขอเล่าให้ฟังว่า ร.ร.กทม. มีชุดนร.แจกให้เด็กทุกคน คนละ 2 ชุด แต่ก็ยังมีปัญหาเพราะทั้งเด็กและผู้ปกครองไม่ได้มีน้ำใจและเหตุผลแบบนี้ค่ะ