บันทึกเรื่องหมา ฉบับที่ 5 : ผมโตเป็นหนุ่มแล้วนะครับ
สวัสดีครับ.. ผม 'ราอัน' ครับ ชื่อนี้หลายคนอาจจะยังงงๆใช่มะ ? ..
ราอัน ก็คือ รันจัง ไงครับ
รันจัง เป็นชื่อเล่นตอนยังเบบี๋ของผมฮับ แม้ในสมุดประจำตัวฉีดวัคซีน ผมก็ลงชื่อไว้ว่า "รันจัง" แต่นายบอกว่า หนุ่มหล่อสุดเท่อย่างผม น่าจะมีชื่อเท่ๆไว้ตอนเป็นหนุ่มบ้าง นายก็เลยตั้งชื่อแบบพระเอกแฟนตาซีว่า "ราอัน" แล้วนายก็ชอบเรียกชื่อนี้..มาจนถึงทุกวันนี้
ราอัน.. พอเรียกเร็วๆ มันก็คือ "รัน" นั่นแหล่ะครับ..อิอิ
คราวก่อน..นายเอารูปถ่ายตอนผมอายุ 6-7 สัปดาห์มาให้ดู รูปเหล่านี้ไงครับจำได้มั้ย ...
ตอนนั้นผมยังตัวเท่าลูกหมา..(เอ๊ะ.. มันก็ลูกหมานี่หว่า) อยู่เลย ตอนถ่ายรูปคู่กับเจ้าตุ่น(ตุ๊กตาของผม)ในตะกร้า ผมยังตัวเล็กกว่าเจ้าตุ่นอีก แต่ตอนนี้ ผมตัวโตขึ้นเป็นสองเท่า.. จนนายมองผมแล้วนั่งเกาหัวแกรกๆ พึมพำ
"นี่มันมอลทีสแน่เหรอ"
เพราะตอนที่พี่ชูจังอายุเท่าผม ตัวเล็กนิ๊ดเดียวเอง (แต่ผมว่า พี่ชูจังตอนเด็กๆขี้โรคมาก เป็นลำไส้อักเสบด้วย สงสัยว่าพี่แกจะเเกร็นเสียมากกว่า ผมนี่แหล่ะ มอลทีสขนานแท้ครับนาย..ไม่เชื่อ..ถามพ่อผมได้เลย)
ตอนนี้ผมมาอยู่กับนายได้ 1 เดือนกับ 1 สัปดาห์แล้ว อาทิตย์หน้าผมก็จะอายุครบ 3 เดือนแล้วล่ะ วันนี้นายพอมีเวลาว่าง ก็เลยคว้ากล้องมาจับผมถ่ายรูป เพื่อที่จะเข้ามาบอก พี่ๆน้าๆป้าๆลุงๆใน G2K ว่า
ผม..ราอัน..เป็นหนุ่มแล้วนะคร้าบ..บ..บ..บ อิอิ !!
.............................
ขอแนะนำตัวอีกทีครับ..
ผมชื่อ ราอัน.. หรือนิคเนมอีกชื่อว่า รันจัง เป็นหนุ่มน้อยชาวมอลทีส อายุเกือบ 3 เดือน หน้าหล่อปนขี้เล่น ขนสีขาว ยาวนุ่มเชียว
ผมมีรอยยิ้มที่หวานเจี๊ยบ แล้วยิ่ง..นิสัยของผมจะขี้เล่น มนุษย์สัมพันธ์ดี เข้ากับคนง่าย เห็นใครก็ชอบรี่เข้าไปกระดิกหางทักทาย แล้วชวนเค้าเล่น ทำให้สาวๆที่หอพักข้างห้องนาย ติดเสน่ห์ผมเกรียวเลย
มีแต่นายเท่านั้นแหล่ะ ที่ชอบบ่นว่าผมขี้เล่นเกินไป เพราะนายชินกับหมาที่เรียบร้อย เพื่อเอาใจนาย ตอนนี้ผมก็เรียบร้อยขึ้นแล้วนะครับ ( ปล. แต่ก็เฉพาะเวลาที่ง่วงนอนเท่านั้นแหล่ะครับ แหะๆๆ)
เพราะความซุกซนขี้เล่นของผม นายเลยตั้งฉายาให้ผมอีกชื่อว่า "ผู้พันราอัน" เป็นชื่อที่เท่มั่กๆ ใช่มั้ยครับ อย่างกับชื่อพระเอกในนิยายแฟนตาซีของนายเลย ฮ่า ฮ่า
แต่ที่มาของชื่อนี้ไม่เท่เลยซักกะติ๊ด
เป็นเพราะผมชอบชวนนายเล่น ถ้านายไม่ยอมเล่น ผมก็จะวิ่งตามนาย พันแข้งพันขานายไงครับ ดังนั้นเลยได้ฉายา ผู้พัน(แข้งพันขา)ราอัน เพราะฉะนี้นี่ล่ะ..เอิ๊กส์
โธ่.. ก็ผมเป็นผู้ชายนะครับ จะให้เรียบร้อยเหมือนผ้าพับได้ยังไง
ลูกผู้ชาย ก็ต้องมีขี้เล่นมีซนกันบ้างซี
ผมได้ยินนะ นายบอกว่าจะเลี้ยงผมให้เป็น "ตุ๊ด" หุหุ.. แต่คอยดูซี ผมจะปรับความคิดของนายใหม่เอง
เพราะผมจะฝึกนายให้เป็น "ทอม" !! 55555
ตอนนี้..ผมชวนนาย เล่นต่อสู้แบบเด็กผู้ชายทุกวันเลย นายจะไม่เล่นได้เร้อ... เพราะผมจะกวนจนนายยอมเข้ามา "ฟัด" กับผมจนได้สิน่า เชื่อมะ ฮิฮิ
แต่เชื่อไหมครับ.. ต่อให้ผมจะซนแค่ไหน ผมก็เป็นหมาน้อยช่างฝันนะ
บางครั้งผมก็มีอารมณ์โรแมนติคเหมือนกัน
อย่างรูปนี้ ที่นายแอบถ่ายผม ตอนที่ความคิดของผมกำลังล่องลอยไปไกล...
อุ๊บ..โทษที เผลอคิดโรม้านต์...เอ๊ย..โรแมนติคไปหน่อย... กริ๊ก กริ๊ก
เขิลล์เลยฮับ.....
ผม..ราอัน.. นอกจากจะมีเสน่ห์ ตรงรอยยิ้มที่ร่าเริงขี้เล่นแล้ว
ผมยังมีจุดขายอีกอย่างหนึ่ง.. ที่สาวๆเห็นต่างก็ร้องกรี๊ด..
คุณๆรู้ไหมครับว่าตรงไหน ?
อ้าว.. ให้ทาย .. 1..2..3..
5555 ทายไม่ถูกใช่มั้ยล่า ...
อ้าว...เฉลยก็ได้ ... บั้นท้าย ครับผม ฮิฮิ
เป็นอะไรที่สาวๆเพื่อนของนายพอเห็นก็ร้อง
"กรี๊ด... น่าเตะจังเลย"
โธ่..โถ..อย่าเตะผมเลยนะครับ
ช่วยเอ็นดูหมาหล่อๆ อย่างผมราอันหน่อยน่า
แหะๆๆ
.......
ช่วงหลังนายมักชอบพูดว่า.. ผมยิ่งโต เวลาผมยิ้มจะคล้ายพี่ชูจังมากๆ
แต่เวลาหุบยิ้ม แล้วหน้ามู่ทู่ ยังไงก็ไม่รู้
ดูดังรูปได้เลยครับผม
ดังนั้น ผมจะพยายามยิ้มไว้เสมอ
แม้สักนิดก็ยังดี...
นายสังเกตว่า เวลาผมยืนโพสต์ท่า.. ท่ายืนของผมจะเท่มั่กๆครับ
อย่างรูปต่อไปนี้
เพียงแต่เสียดาย รูปดังกล่าวหน้าอาจจะไม่ค่อยยิ้มนะครับ
เป็นเพราะว่า นายแบบเริ่มเหนื่อย อารมณ์เริ่มบ่จอยครับ
แหม.. หนุ่มๆซนๆขี้เล่นอย่างผม สามารถยอมมาโพสต์ท่า ให้นายถ่ายรูปเป็นสิบๆรูปแบบนี้ได้ ถือว่าผมตามใจนายสุดๆแล้วนะนาย
แต่ว่าพอนานๆ ..ผมเริ่มง่วงแล้วนะคร้าบ...
งั้นวันนี้มาเขียนรายงานตัวแค่นี้ก่อนนะครับ
ต้องขอตัวไปนอนสักงีบ เพราะเดี๋ยวต้องตื่นมาสอนวิชา "สู้ ฟัด" กับนายอีก
ยอมรับว่า..เหนื่อยครับ.. นายผมน่ะ สอนยากชะมัด
ในขณะที่เดือนกว่าๆมานี้ ผมเรียนรู้อะไรจากนายเยอะแยะ ... ตั้งแต่เรื่อง
1. การขับถ่ายใส่กระดาษหนังสือพิมพ์ให้เป็นที่เป็นทาง
2. การรู้จักคำสั่งง่ายๆเช่น "ราอันมานี่" " ไม่นะ"
3. การนั่งตะกร้าหน้ารถมอเตอร์ไซต์ของนาย ให้นายพานั่งรถเที่ยว
4. การวิ่งขึ้นบันได (ตอนนี้ผมขึ้นบันไดว่องไวแล้วครับ) ส่วนเรื่องการลงบันได เริ่มฝึกเมื่อวานนี้ ทำได้พอประมาณครับ นายให้คะแนนราวๆเกรด C เพราะผมยังกลัวความสูงอยู่นิดหน่อย ..แฮ่
5. วิ่งคาบของที่นายโยนให้เป็นแล้วนะครับ เพียงแต่ผมขี้เบื่อครับ วิ่งสัก 5-6 เที่ยว ผมก็จะสนใจกระโดดงับมือนายแทนดีกว่า หุหุ (แบบว่ามันใกล้ดี ไม่ต้องวิ่งไปคาบ 555)
แต่นายสิครับ .. เรียนรู้จากผมไดแค่้กระจึ๋งเดียว.. คือ การเล่นวิชาต่อสู้แบบลูกผู้ชายเท่านั้น
สงสัยผมคงต้องพยายามกว่านี้อีกครับ
ช่วยเป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะครับ...
ขอบคุณครับ ^___^
หมดรูปล็อตนี้แล้วล่ะครับ
ไว้ผม ขนยาวกว่านี้ จะให้นายผูกจุกแล้วถ่ายรูปมาให้ดูนะคะ..อุ๊ย.. ครับ
แหะๆๆ
บายครับ แล้วเจอกันใหม่ นะคร้าบบ...บ...บ...บ ^__^
ความเห็น (5)
หมาพันไรหรอคะ
น่ารัก & น่าลัก ที่สุดดดดด
55
ล้อเล่นน่ะค่ะ
เอ... หมาพันไร แร้ว ราคาเท่าไหร่หรอคะเนี่ยยย
คัยรุ้ช่วยแอดเมลมาหาด้วยย
อยากได้จิงๆ
อิอิอิ
พันธุ์มอลทีสค่ะ ส่วนราคาขึ้นอยู่กับเกรดของเค้า ปกติจะแบ่งเป็นเกรดเลี้ยงดูเล่น กับเกรดประกวด เกรดเลี้ยงไว้ดูเล่นก็อยู่ที่ 1-3 หมื่น ส่วนเกรดประกวดก็แพงขึ้นไปกว่านั้น นอกจากนั้นก็ยังขึ้นอยู่กับสายตระกูล (ถ้าลูกแชมป์ก็แพงหน่อย) หรือขึ้นอยู่กับคอกที่บรีดลูกสุนัข ตลอดจนปมเด่นปมด้อยของเค้า)
ของราอันซื้อมาที่หมื่นห้าค่ะ มีใบลงทะเบียน บอกไว้ 1 รุ่น คือพ่อกับแม่เค้าว่าเป็นใครมาจากไหน พ่อราอันเค้าเป็นแชมป์ (CH.TH.) แต่คิดว่าราคาจริงอาจจะถูกกว่านี้ พอดีสั่งซื้อ โดยผ่านเอเย่นส่งมาให้อีกที คงอาจมีบวกค่าพ่อค้าคนกลางไว้อยู่ด้วย
แต่เลี้ยงแล้วก็โอเคค่ะ แม้จะแพงไปนิด แต่ก็แข็งแรง ไม่ค่อยเจ็บค่อยป่วย แถมซนและดื้ออีกต่างหาก แต่ยังดีที่ขี้อ้อนอยู่บ้าง เลยพอหยวนๆให้
รูปข้างบน ถ่ายไว้ตอนอายุ 2 เดือนครึ่งเองค่ะ ตอนนี้เพิ่งขวบเต็มไปเมื่อกลางเดือนเมษาที่ผ่านมา กำลังหนุ่มฟ้อหล่อเฟี้ยวอย่างได้ใจเลย เพียงแต่เสียอย่างเดียว.. ยังหาแฟนไม่ได้เลยค่ะ ^^'
ถ้าสนใจลองหาดูในเวบนี้ก็ได้ค่ะ http://www.pantipmarket.com/petplant/index.php?grp2=3 สนใจก็อาจจะโทรติดต่อกันเอาเอง ไม่ผ่านคนกลาง ราคาอาจจะถูกลงหน่อย เคยเห็นบางตัวราคาไม่ถึงหมื่นก็มีนะคะ อยู่ที่ประมาณ 6-7 พัน เพียงแต่ต้องเลือกดีๆสักนิด แต่ถ้าหากต้องการแบบสวยๆ และมีใบเพ็ดดีกรี ก็อาจจะแพงขึ้นมากว่านั้น อยู่ที่หมื่นกว่าๆค่ะ
เมื่อสักยี่สิบปีก่อน ผมมีหมาตัวหนึ่งชื่อคุณเกี๊ยวครับ เธอเป็น(พันธุ์)ไทยแท้ เดินตามคุณแม่มาขึ้นรถจากงานศพ
ด้วยความที่เธอเป็นผู้มีอันจะกิน น้ำหนักจึงมากเกินไป แล้วบริเวณที่เธอชอบอยู่ ก็เป็นกระเบื้องโมเสคที่ค่อนข้างลื่น (แต่เย็น เธอจึงชอบนอนตรงนั้น)
จากการที่พื้นลื่นและน้ำหนักเธอมาก ขาจึงค่อยๆ แบะออกเรื่อยๆ ต่อมาเมื่อแก่ตัว ก็มีปัญหาในเรื่องการเดินครับ
ที่เล่าเรื่องนี้มา แม้ดูว่าราอันจะน้ำหนักไม่มาก แถมเลี้ยงในห้องพื้นปาเก้ด้วย แต่ก็ยังอยากเล่าเรื่องคุณเกี๊ยวให้ฟังครับ