การเผยแพร่เรื่องดีดีในอีสานจาก BLOG สู่ TV
ก่อนจะเข้านอนเปิดอีเมลล์พบจดหมายของผู้อ่านเขียนมาถึงผม ผ่านG2K เมื่ออ่านแล้วก็รู้สึกดีใจลึกๆ ที่ตัวเองเป็นส่วนหนึ่งแม้น้อยนิดในการเผยแพร่เรื่องดีดีของอีสาน
ในเนื้อจดหมายเป็นหนุ่มน้อยคนอีสาน ชาวเชียงยืน จังหวัดมหาสารคาม ที่ไปทำงานเมืองกรุง โดยเขาทำงานในบริษัทผลิตรายการโทรทัศน์แห่งหนึ่งซึ่งมีรายการดีดีออกเผยแพร่สู่สังคมอย่างต่อเนื่องเช่น คนค้นคน กบนอกกะลา หลุมดำ เป็นต้น
หนุ่มน้อยได้เข้ามาอ่านบันทึกในเล้าข้าวศึกษาและสนใจเอาจะตามเรื่องบางเรื่องที่ผมเล่าไปในบันทึกเช่น หนังบักตื้อ หมอลำขอข้าวฯลฯ เพื่อไปเผยแพร่สู่สังคมดังเนื้อจดหมายที่ว่า
ปัจจุบันผมทำงานด้านสารคดีโทรทัศน์ คนค้นคน กบนอกกะลา จุดเปลี่ยน
ตอนนี้ผมมีโครงการอยากทำสารคดีเกี่ยวกับความยิ่งใหญ่ของไทยอีสานครับ เพื่อเผยแพร่และบอกกล่าวความยิ่งใหญ่ของชนชาติอีสาน ทั้งทางด้าน ศิลปวัฒนธรรม ความเป็นอยู่ ขนบ ประเพณี แนวคิด ความเชื่อและอื่นๆ
ตอนนี้ผมกำลังสืบค้นข้อมูลของหนังบักตื้อ หมอลำขอข้าว และก็หนังขอข้าวครับ
หากไม่เป็นการรบกวน ผมใคร่ขออนุเคราะห์ข้อมูลต่างๆเหล่านี้ที่จำเป็นต่อการผลิตงานสารคดีด้วยได้หรือไม่ครับ รบกวนจริงๆครับ
ผมหวังว่าคงได้รับความอนุเคราะห์นะครับ
หนุ่มน้อยจึงขอข้อมูลบางส่วนจากผมเท่าที่มี นี่คงเป็นเพราะบันทึกนี้ถูกเผยแพร่ผ่าน G2K พื้นที่แห่งสังคมแลกเปลี่ยนเรียนรู้จริง ๆ และเป็นพื้นที่ที่คนสามารถเข้าถึงง่าย จึงทำให้ข้อมูลกระจายไปในวงกว้างได้เช่นนี้
ขอบคุณ G2K อีกครั้งสำหรับการมีพื้นที่ ลปรร สำหรับผมคงทำหน้าที่นี่ต่อไป เพราะเป็นเรื่องเล่าเล็ก ๆ ของผมที่ขอซุกในหัวใจคุณ
ความเห็น (4)
นายบอน!-กาฬสินธุ์
ได้รับรู้เรื่องราวเหล่านี้ในอีกหลายๆมุม ทั้งจากมุมมองของ blog คุณออต และัผ่านทางรายการคนค้นคนในอนาคตอันใกล้นี้ด้วย
- เยี่ยมครับ ...เยี่ยม
- ตั้งหน้าตั้งตารอเหมือนที่นายบอนบอกกล่าว...
- และนั่น จะกลายเป็นกระบอกเสียงและปากคำประวัติศาสตร์อันสำคัญของชาวอีสานบ้านเฮา
- ดีใจหลาย....
- เป็นกำลังใจให้บ่อั้น..!
อย่าสิไลลืมถิ่มพงษ์พันธุ์พี่น้องเก่า
อย่าสิละโครตเซื้อไปหลงย่องผู้อื่นดี
เฮามากันสร้างฮักษาสืบต่อ
มรดกพ่อแม่เจ้า อย่าไลถิ่มเปล่าแปน...
...เป็นผญาที่ได้ยินคุ้นหูเวลามีโอกาศได้ดูน้องๆวงดนตรีพื้นบ้านแสดงบนเวที....
ถึง สมาชิกทุกท่าน
ผมเป้นคนที่ส่งเมล์ถึงคุณออตเองครับ
ช่วงนี้ยังอยู่ในช่วงรวบรวมข้อมุลต่างๆอยู่น่ะครับ
กว่าจะเป็นเป็นสารคดีสักเรื่องก็อาจใช้เวลาโขพอสมควร ยังไงแล้วถ้าลมหายใจคนบ้านทุ่งอย่างผมไม่ขาดสะบั้นลง ขอให้คำมั่นว่าจะทำหน้าที่เป็นอีกหนึ่งบานหน้าต่างที่จะเปิดแพร่ความงดงามยิ่งใหญ่แห่งวัฒนธรรมคนบนพื้นถิ่นอีสานอีกทางครับ
..ลพย์...