อนุทิน 96229

ภาพลวงตา...มองผ่านหลังบ้านของผมจะพบภูเขานอนเหยียดยาว...ยามเช้ามองไม่เห็นยอดเขา เพราะหมอกโรยตัวบังไว้...พอใกล้เที่ยงเห็นภูเขาสว่างจ้าเขียวไสวพร้อมป่าไม้ทั้งลูก...ยามบ่ายแก่มองเห็นภูเขาสีเขียวเริ่มไม่สม่ำเสมอเพราะแดดส่องแสงไม่ทั่ว...ยามเย็นฝนตั้งเค้า...ฟ้ามืดหม่นปกคลุมจนมองไม่เห็นภูเขา หรือลืมไปเลยว่า...เคยมีภูเขาตั้งอยู่

ภาพลวงตาเสมอ...ภาพลวงตาผ่านมุมมอง...แต่ใจไม่เคยลวงใจ...เพราะใจอยู่กับลมหายใจเข้า-ออก...มองโลกตามความจริง

ชีวิตของคนเราสั้นนัก...แค่ชั่วลมหายใจเข้า...ลมหายใจออก