เช้าวันที่ 4 ของการอบรมได้รับโทรศัพท์ตั้งแต่เช้าว่าคุณพ่อของเธอจากไปแล้ว ได้แต่อึ้งพูดไม่ออกทั้งๆ ที่อยากจะปลอบประโลมใจ อยากให้กำลังใจ มือกำโทรศัพท์แน่น รู้สึกว่าน้ำตาคลอ อยากอยู่ใกล้ๆ กอดเธอแน่นๆ ถ่ายทอดความรู้สึกความห่วงใยให้เธอ เธอเข้มแข็งมากๆ นะ บอกว่าไม่เป็นไร เรียบร้อยดี ใส่บาตรให้พ่อแล้ว...เธอเข้มแข็งเหลือเกิน ฉันเสียอีกที่อ่อนแอมากๆ อยากไปหา แต่ก็ทำไม่ได้ ถามว่ามีสมาธิในการอบรมไหม?...ไม่เลย ใจคิดถึงเธอ ห่วงเธอ เธอจะวุ่นวายขนาดไหนในการจัดการสิ่งต่างๆ ที่โรงพยาบาล จัดการนำศพคุณพ่อกลับไปบำเพ็ญกุศลที่บ้าน อีกตั้ง 2 วันกว่าฉันจะเสร็จสิ้นการอบรมแล้วไปหาเธอ ไปช่วยงานเธอ ไปเป็นกำลังใจให้เธอ เสร็จภารกิจเมื่อไหร่ฉันจะไปหาเธอนะจ๊ะ!
ขอบคุณมากค่ะอาจารย์ โอ๋-อโณ.
ขอบคุณมากค่ะอาจารย์ ครูบุญส่ง