อนุทิน 86791

วันนี้ (26 มี.ค.)  เรารู้สึกว่าโล่งใจเรื่องการเรียนเพราะ

- เช้า      วงค์ระวีบอกจะช่วยทำงานที่ยังไม่เสร็จ ซึ้งใจมาก  มันก็เป็นเรื่องที่ซึ้งใจมาก

- สาย    เพื่อน ๆ บอกว่างานยังไม่เสร็จ ก็เข้าใจว่าเรื่องเวลา และไม่รู้

- เที่ยง    1 หญิง 4 ชาย (เรา กอเซ็ม เรก หนอม น้อย) คุยความรู้เรื่อง SEX บนโต๊ะกินข้าว

- บ่าย ตัดใจเรื่องการรักษาหน้า (ไม่ใช่หน้าเป็นสิว) ปล่อยวางไม่กลัวว่าใครจะว่าอะไรแล้ว งานไม่เสร็จก็ไม่เสร็จ รักษาสุขภาพไว้ดีกว่า อาจารย์คงไม่ใจร่าย

- เย็น  ดร.สุภัทรามาคุยด้วยกับพวกเราเรื่องวิทยานิพนธ์ สบายใจขึ้น

  วันนี้เห็นครูยืนถือกระเป๋าคิดว่าต้องไปไหนแน่ จึงรับ และก็รู้ว่าครูจะไปไหน  ทำให้เราคิดตลอดว่าทำไมครูถึงขวักไขว่กับเสื้อแดง ก็ทำอยู่ในใจเราตลอดเวลา จนครูลงรถ เราก็นึกถึงครูตั้งแต่อดีต กับการที่ครูมาเป็นอย่างนี้ สุขภาพก็ไม่ดีทำไปต้องไปทรมาณตังเอง เวลาเรียนอาจารย์ให้เขียนครูในดวงใจ  ทำให้เราเขียนเรื่องได้โดยไม่ต้องนึก

[ครูหยิน]

เราจะเป็นกำลังใจให้กัน....สานฝันเด็กไทยให้งดงาม  เหนื่อยบ้างทุกข์บ้าง...แต่มันเป้นรางวัลของ

ชีวิตครู...ในถนนสายนี้ที่เราได้อุทิศชีวิต...ให้กับนักเรียน..ต้นกล้าสำคัยของแผ่นดิน