ใกล้ถึงวันคล้ายวันที่เกิด ก็ให้รู้สึกว่าวันเวลามันไม่ได้เดินไปปกติ
แต่กลับรู้สึกว่ามันวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว ไม่รั้งรอใดๆเลย
ไม่ไยดีกับความรู้สึกนึกเห็นของใครทั้งนั้น
มันคงทำหน้าที่ของมันตามภาระหน้าที่ ที่ถูกกำหนดมอบหมายมา
เราเองกลับไปคิดทึกทักว่ามันวิ่งหนีเรา เราน่าจะมีโอกาส
ที่จะมีความสุขยาวนานกว่า เพราะเมื่อวานจวบจนวันนี้
มันเป็นช่วงระยะเวลาที่รวดเร็ว พอเงยหน้าขึ้นมาดูอะไรๆได้
ก็รู้สึกว่ามันผ่านมาประดุจดังเพียงกระพริบตาเท่านั้น
แต่ช่วงเวลาที่เรากำลังก่อร่าง สร้างตนเป็นครอบครัวขึ้นมาได้
ต้องต่อสู้ ฟันฝ่าอุปสรรค์ วิกฤติต่างๆมามากมาย เหนื่อยยากแสนเข็ญ
แต่ก็ต้องทนทำ ทนสู้ ทนเจ็บ ทน อด และอดทน ต่อการทำหน้าที่
สมาชิกในครอบครัว เพื่อให้ครอบครัวอยู่รอดปลอดภัยและเป็นสุข
ถ้าเราเห็นแต่ตน ว่าเป็นทุกข์ หยุดการต่อสู้เพื่อครอบครัวเสียแล้ว
ความสุขความรักความอบอุ่นในครอบครัวคงไม่เกิดขึ้น
และคงจะไม่มี มาจนถึงทุกวันนี้เป็นแน่
ขันติ โสรัจจะ และมัชฌิมาปฏิปทา
ไม่มีความเห็น