เช้านี้สดใสไม่ร้อนไม่หนาว ย่ำต๊อกไปเรื่อยๆที่วงเวียนใหญ่เพื่อไปขึ้นรถไฟฟ้า เหลือบเห็นกุหลาบสีเหลืองสวยจัง นานๆจะได้พบดอกเหลืองงามๆสักที เท้าหยุดก้าวโดยอัตโนมัติ “ขายดีไหม มันหลังวาเลน์ไทม์แล้วนะ” ฉันชวนคุย “ยังพอขายได้แต่รับมาแพง” คุณยายตอบ.. ใจอยากรู้ราคา ไม่มีเจตนาทำร้ายใจใคร เว้าไปซื่อซื่อว่า “ลุงยังไม่ซื้อหรอกนะ สีเหลืองขายดอกเท่าไรล่ะ” เท่านั้นแหละวงแตก “ตัดสินใจซื้อเมื่อไหร่ แล้วค่อยมาถาม ไม่ได้ประเดิมเลย” สีหน้ายายหงุดหงิด และไม่พอใจอย่างมาก...ฉันมีทางเลือก คือเลือกเดินหนี
ประเดิม สำคัญไฉน คงสำคัญจริงในสังคมแม่ค้า โดยเฉพาะแม่ค้าริมทางหรือในตลาดสด วันนี้ฉันทำผิดแต่เช้า ผลคือต้องรับอกุศลวิบากไปเต็มๆ ฉันหวนกลับไปอ่านใจยาย “มะรึงไม่ซื้อ แล้วอยากรู้ราคาไปหาหอกอะไรวะ”
หากหลวงพ่อปัญญานันทะยังมีชีวิต ไปถามท่าน “มันยังโง่กันอยู่” ใช่เลยคือ คำตอบ
ไม่มีความเห็น