คนรักกันนั้นง่ายกว่าชังนัก
เมื่อยามรักรสลิ้นกลืนกินหู
เวลาเดินไม่เคยตรงหากเพ่งดู
ยากเฉลยรู้ยามรักหนักเช่นไร
เมื่อมีรักทุกข์ใดหนักเบาบางได้
เมื่อมีรักใครท้วงทักชังมอดไหม้
เมื่อมีรักอดกินยังลืมลมไข้
รักใดได้เท่ารักเราเพียงเราเคียง
มีมนต์ขลังลงเสน่ห์บอกให้รู้
รักมีคู่รู้รักเขาบ่พิศเพี้ยง
สงวนคำลมลิ้นกลืนกินเกลี้ยง
รักใดเที่ยงเท่ารักเราที่ตัวเป็น
ไม่มีความเห็น