อนุทินล่าสุด
N.Ayrada
เขียนเมื่อเรื่องสั้น ใต้ปีกแห่งอ้อมกอดดิน
อิสระแห่งชีวิต..เสียงจ๊อกแจ๊กจอแจของผู้คนทำให้เด็กสาวลืมตาตื่นจากพะวัง ตลอดระยะทางกว่า 5 ชม.ที่เธอนั่งมาในรถกับพ่อแม่ เสียงเอะอะบอกทางผิดถูก ของสามี ภรรยา ที่ใครไม่อาศัยอยู่ร่วมจะคิดว่า ครอบครัวหรรษาน้อย ๆ นี้ช่างดุเดือดกันเหลือเกิน ภาพเบื้องหน้าเป็นอาคารเรียนใหม่หรูด้วยศิลปะการออกแบบด้วยรูปทรงตัว L ที่ดูแปลกตาจากอาคารเรียนมัธยมโรงเรียนดัง ลูกหลานวีรสตรีผู้หาญกล้าแห่งที่ราบสูง ความวุ่นวายของผู้คนไม่เท่าความวุ่นวายของครอบครัวหฤหรรษ์ของเธอที่ผู้เป็นพ่อพยายามแหวกกรุยทางฝ่าฝูงคนสำรวจห้องสอบสัมภาษณ์ราวกับท่านว่าเหลือเวลาเพียง 5 นาทีการสัมภาษณ์จะจบลง ทั้งที่เรามาถึงที่หมายก่อนกำหนดเวลากว่า 2 ชั่วโมง ความขวยเขิน ตื่นเต้นของพ่อทำให้น้องสาวของท่านหัวเราะ แต่มีหรือผู้ใหญ่กว่าจะผิด เมื่อรู้ว่ากำลังถูกล้อเลียน เสียงดังขรมวางอำนาจเริ่มเกิดขึ้นเพื่อกลบเกลื่อนสถานการณ์ต่าง ๆ จำไว้ เกิดเป็นคน " อย่าให้ใครเขารอเรา ดูพวกเจ็กจีนสิ เขาเจริญ
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น
N.Ayrada
เขียนเมื่อเกือบ 2 ปีที่ห่างจากการบันทึกความทรงจำ เพียงเพราะการรักษาใจในบางครั้งจำต้องใช้เวลากับสิ่งรอบข้างมากกว่าการจมปลักกับรอยกรีดแทง ผู้บันทึกเรื่องได้นำบทวิถีการรักษาใจ รักษากายตนให้พ้นจากอัตวิบากกรรมบนเส้นทางคนเดินดิน เรียงร้อยเป็นเรื่องสั้นย้ำคิดให้ผู้อ่านได้คงสติบนวิถีทางของตน ถามว่าทำไมการกลับมาครั้งนี้ผู้บันทึกใช้ศัพท์สูง (เหตุผลง่าย ๆ เพราะมนุษย์ปุถุชนทุกวันนี้หาใช่มนุษย์เดินดินธรรมดาไม่ หากแต่เป็นมนุษย์เทวดาตามสมัยนิยมนั้นเอง) ติดตามอ่านน่ะค่ะ
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น
N.Ayrada
เขียนเมื่อคนรักกันนั้นง่ายกว่าชังนัก
เมื่อยามรักรสลิ้นกลืนกินหู
เวลาเดินไม่เคยตรงหากเพ่งดู
ยากเฉลยรู้ยามรักหนักเช่นไร
เมื่อมีรักทุกข์ใดหนักเบาบางได้
เมื่อมีรักใครท้วงทักชังมอดไหม้
เมื่อมีรักอดกินยังลืมลมไข้
รักใดได้เท่ารักเราเพียงเราเคียง
มีมนต์ขลังลงเสน่ห์บอกให้รู้
รักมีคู่รู้รักเขาบ่พิศเพี้ยง
สงวนคำลมลิ้นกลืนกินเกลี้ยง
รักใดเที่ยงเท่ารักเราที่ตัวเป็น
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น
N.Ayrada
เขียนเมื่อ|
คติธรรมคำกลอนสอนใจ
|
| อย่าเลือกคู่ เลือกรัก มักสมบัติ อย่าประหวัด แต่รูปงาม ตามคำขาน เลือกความดี นั้นแหละไซร้ จะได้การ ยั่งยืนนาน อยู่เป็นสุข ทุกเวลา จงฝันเถิด แต่อย่าหวังเลย กลัวให้ถูกท่า กล้าให้ถูกที่ ดีให้ถูกทาง อิจฉาริษยา เป็นมะเร็งร้ายในวิญญาณ ชาติผู้ดี ใช่ดี ที่ทรัพย์สิน หรือปริญ ญาศักดิ์ หรือหลักฐาน หรือโคตรเหง้า เผ่าพงศ์ วงศ์สิงคาร เครื่องหมายอ่าน ผู้ดี อยู่ที่..ธรรม ความวิตกกังวลบั่นทอนชีวิติ กิเลสมันไม่เลือก ชาติ ศักดิ์ เกียรติ โง่ ฉลาด ถ้ามันเข้าครอบงำครองใจแล้ว ก็จะทำให้ตัว ปัญญามืดบอด ตายจากความเป็นคนหมด การทำความดีและความชั่ว ถึงแม้ผู้อื่นไม่เห็น ตัวเราก็เห็นเอง เกิดมาทั่งที่เอาดีให้ได้ ผู้มีสติ มีความเจริญทุกเมื่อ เมื่อไม่มีสิ่งที่ท่านชอบ ก็ต้องชอบสิ่งที่ท่านมี คนรวย…ไม่จำเป็นจะต้องฉลาดทุกคน คนจน…ก็ใช่ว่าจะโง่ทุกคนฉะนั่น… เงินจึงไม่ใช่เครื่องหมายของความดีมีเกียรติเสมอไป ชั่วเป็นผี ดีเป็นคน จนเป็นทาน ฉลาดเป็นครู มุทะลุเป็นพาล พระพุทธรูปบังพระพุทธเจ้า คัมภีร์บังพระธรรม ผ้าเหลืองบังพระสงฆ์ ความกลัวทุกชนิด มารวมกันที่ความกลัวตาย ปากถุงล้น ก้นถุงรั่ว ธรรมะคือระบบการปฏิบัติที่ถูกต้อง สำหรับมนุษย์ทุกขั้นตอน |
ภายใต้ดวงอาทิตย์นี้ ไม่มีการสูญเสียใด ๆ ที่น่าเสียใจ เท่ากับ การเสียเวลา เสียเวลา ถ้าอยากเป็นคนมีเกียรติ อย่าเหยียดหยามคนอื่น ถ้าอยากมีความรู้ อย่าลบหลู่ครูอาจารย์ ถ้าอยากมีความสำราญ อย่าล้างผลาญสมบัติ ถ้าอยากเป็นคนมีอำนาจ อย่าขาดความยุติธรรม ถ้าอยากเป็นคนดัง อย่าหวังความสงบ ความงามสะดุดตา ความดีสะดุดใจ เสียเงินเสียคำฮิหาได้ เสียน้ำใจจะหาไหนมาม่อ โบราณให้ลืมเสีย แต่อย่าทิ้งโบราณ หว่านพืชเช่นไร ได้ผลเช่นนั้น ตามธรรมดามนุษย์และสัตว์ ต่างก็เหมือนกัน ทั้งการดำรงชีพ การหนีภัย การพักผ่อนหลับ นอน การผสมพันธุ์ ธรรมะเท่านั้นที่ทำให้ มนุษย์และสัตว์ต่างกัน ถ้าแม้ ไม่ทำดี ในแดนดิน จะถวิล ถึงสวรรค์ นั้นอย่าหมาย ผลอะไร ก็ยังไม่เท่า ผลบุญ การชนะคือ จุดเริ่มต้นของการ…จองเวร การให้บริการแก่เพื่อนมนุษย์ มีค่า…มากที่สุด จงรู้เหตุ รู้ผล รู้ตน รู้ประมาณ รู้กาล รู้บุคคล รู้สังคม ถ้าต้องการความเจริญและ สันติสุข ใจดั่งพิณ อารมณ์ดั่งดาบ กูรู้หมดทุกอย่าง ยกเว้นตัวกู คำตอบปัญหาชีวิต มีอยู่ในความเงียบสงบ |
อ้างอิง http://www.geocities.com/thairommids/korn2/korn2.htm
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น
N.Ayrada
เขียนเมื่อ|
คติธรรมคำกลอนสอนใจ
|
||
| เสาหิน แปดศอก ตอกเป็นหลัก ถูกเขาผลัก บ่อยเข้า เสายังไหว น้ำใจคน ปนตัณหา อย่าว่าไป สิ่งทั้งหลาย พ่ายฤทธิ์ อนิจจัง |
อนิจจัง แปรเปลี่ยน ไม่หยุดอยู่ ทุกขังสู้ ทนได้ยาก ขังไม่ไหว อนัตตา แหลกสลาย ทำลายไป สามอย่างให้ หมั่นพินิจ คิดทุกวัน |
การฟังธรรม ได้บ้าง บางครั้ง เป็นความดี มีผล มงคลหู ฟังสิ่งใด อย่าฟังเล่น คิดเป็นครู จะรอบรู้ เพาะสดับ หมั่นตรับฟัง |
| คนฟังมาก เรียนมาก รู้หลักปราชญ์ ย่อมทะนอง องอาจ ไม่หวาดไหว เหมือนมีมิตร ติดตาม เช้าค่ำไป เป็นเหตุให้ วิวัฒน์ สวัสดี |
จะพูดจา สารพัด ประหยัดปาก อย่าโฮกฮาก ฮึกคำ ร่ำขาน ถ้าพูดดี ศรีส่ง ยืนยงนาน พูดเป็นขวาน ผ่าซาก คนรักน้อย |
โบราณว่า ฟังได้ ไม่ได้ศัพท์ อย่าเที่ยวจับไปกระเดียด เกียรติจะเข็ญ จะเรียนใด ทำใด ฟังให้เป็น ถ้าไม่เห็น อย่าห่าม ทำพร่ำโม้ |
| อย่าทำงาน เอาหน้า ทำตาหัน ลับหลังผัน หน้าหลง จะพบผิด ต้องต่อหน้า ลับหน้า มาทำคิด นั่นแหละกิจ จึงจะเกิด ประเสริฐล้น |
จงรักชาติ ศาสนา มหากษัตริย์ จงสมรรถ อาจกล้า อย่าคิดหนี จงร่วมรัก รักษา สามัคคี เพื่อทวี เทิดไทย ให้ไชโย |
งานสิ่งใด ทำไป ไม่คั่งค้าง งานนั้นสร้าง มงคล ผลมหันต์ งานใดขวาง คั่งค้าง อยู่กลางคัน งานอันนั้น ไม่มงคล อย่าสนใจ |
| อย่าหัดพูด โกหก พกความผิด มันจะติด นิสัย จนกายดับ จงรักศีล รักสัตย์ หัดบังคับ ถึงกายลับ เลื่องลือ ชื่อไม่ตาย |
ถ้าเมาตน ลืมตาย เมากายแก่ ลืมทั้งแม่ เมาเมีย เสียจนดื่น เป็นคนแก่ แก่เมา เข้ามาคืน จะยั่งยืน อย่างไร ในมนุษย์ |
อันคณะ สมาคม ของมนุษย์ จะเสื่อมทรุด ก็เพราะหลง ไม่คงที่ ถ้ารู้ทัน หันการ ประมาณมี จะสบศรี ทวีสุข ทุกทิวา |
| จงหมายมั่น ขันตี เป็นที่ตั้ง คอยระวัง มิให้พลาด ขาดกุศล ถึงลมพาล พานพะ มาปะตน จงอดทน ไว้ให้มั่น ด้วยขันตี |
อย่าทำลาย หมู่คณะ สมาคม จงอบรม จิตให้ห่าง ทางโมโห อย่าแตกหมู่ แตกนิกาย ทำใฝ่โต อย่าโลโภ หลงพันธุ์ จะบรรลัย |
เชิญเดินชม ร่มพฤกษา ลานอาวาส มิแม้นมาตร ได้คติ ผิปราชญ์สอน ด้วยมีธรรม ย้ำให้คิด จิตสังวร แล้วนำย้อน เผยแผ่ แลสอนตน |
| ทำกรรมใด ทำไป แล้วให้โทษ เสียประโยชน์ เสียหน้า เสียราศี ทำกรรมใด ไร้โทษ ประโยชน์มี จะเสริมศรี ศักดิ์ส่ง เป็นมงคล |
ปากเรานี้ มีค่า ราคามาก จะใช้ปาก พูดจา อัชฌาสัย วาจาดี มีมงคล ทุกคนไป ปากจัญไร ปากหยาบ ก็บาปมี |
เรากำเนิด เกิดมา ในหล้าโลก สุขกับโศก คงอยู่ เป็นคู่สอง เดี๋ยวทุกข์มา สุขมา พากันครอง เหมือนเขาร้อง รำเต้น เล่นลิเก |
| บ้างเป็นใหญ่ ใจคอ ก็เหลือเข็ญ ไม่นึกเห็น อกใจ ใครที่ไหน ทำอย่างไร ทำได้ ก็ทำไป ไม่มีใจ เป็นบุญ การุณยา |
บางคนก็ พูดเพราะ หัวเราะยิ้ม ใครได้ชิม เข้าหน่อย อร่อยหวาน อย่าตายใจ ไปนัก จักรำคาญ เพราะรสหวาน หวานนัก มักเป็นลม |
อันความชั่ว ตัวกรรม กระทำไว้ เป็นเหตุให้ ตนหมอง เหมือนต้องหนอน กรรมที่ชั่ว ตัวไม่คิด จิตไม่ร้อน จงผันผ่อน อ่อนใช้ ตามใจตน |
| ความประมาท ขาดพินิจ ความคิดชอบ จะโกยกอบ สิ่งร้อน มานอนเผา ไม่ประมาท การใด ไม่ใจเบา ก็จะเนา สุขเกษม เปรมมงคล |
ขอใจบุญ คุณพระ รัตนตรัย ซึ่งเป็นใหญ่ ยิ่งนัก ด้วยศักดิ์ศรี มีเดชา ประกาศิต ทั้งฤทธี จงช่วยชี้ ศุภผล มงคลพร |
บ้างอวดดี ทีท่า ว่าข้าโก้ ทำวางโต อวดฉลาด วาสนา เห็นผู้แก่ ผู้เฒ่า เหล่าพฤฒา วางทีท่า เหยียดหยาม ทำละเมิน |
อ้างอิง
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น
N.Ayrada
เขียนเมื่อบนทางเดินไร้เงาคู่ บนฤดูเหน็บหนาวไร้เงาแสง
บนทางเดินเปลี่ยวเปล่าไร้พรหมแดน บนแพลนแห่งฝันสรรสร้างคน
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น