งานการศึกษาพิเศษ ผู้ที่ทำงานเกี่ยวข้องกับเด็กพิเศษน่าจะได้รับการสนับสนุนจากภาครัฐโดยตรงทั้งเรื่องการเงินและความก้าวหน้าในสาขาอาชีพ มีแต่ได้ยินว่า "ทำไปเถอะทำเอาบุญ" โถ! บุญนะทำโจน!ไม่มีจะทำแล้ว! เพราะคนที่ทำงานนี้นี่แสนจะละเอียดอ่อนและอีกหลายหลายเรื่องที่ต้องรับผิดชอบ การทำงานที่คนอื่นเขาไม่ทำคนอื่นบอกเป็นปัญหาเป็นภาระหากสังเกตสักนิดว่าผู้ที่ทำงานนี้ถ้าไม่มีจิตเมตตาเป็นพี้นฐานแล้วทำไม่ได้แน่นอนน่าจะคิดในเชิงบวกว่า "นั่นเขามีจิตใจสูงพอที่จะทำงานกับปัญหาที่หนักได้" พอคนที่ทำงานกับเด็กกลุ่มนี้แล้วแทนที่จะได้รับการยกย่องจากสังคมใกล้ตัวกลับกลายเป็นบุคคลด้อยค่าปัญญาอ่อนในสายตาของชนกลุ่มน้อย นั่นเป็นอย่างนั้นไป ข้าพเจ้านึกถึง เจ้าอาวาสวัดแห่งหนึ่งก่อนจะรับพระลูกวัดเข้าพำนักท่านก็ถามพระรูปนั้นว่า "ทำอะไรที่คิดว่าดีที่สุดเท่าที่เคยทำมา" พระตอบแต่สื่งดีๆสิ่งที่เลิศทั้งนั้น สักครู่เจ้าอาวาสก็พาไปที่ห้องส้วม พระรูปนั้นทำทีท่าไม่ดี เจ้าอาวาสจึงลงมือชำระมูลนั้นจนสะอาด แล้วพูดว่า "อาตมารับคุณเข้าวัดไม่ได้จริงๆ" เราได้แง่คิดอะไรบ้าง
ไม่มีความเห็น