งานการศึกษาพิเศษ ผู้ที่ทำงานเกี่ยวข้องกับเด็กพิเศษน่าจะได้รับการสนับสนุนจากภาครัฐโดยตรงทั้งเรื่องการเงินและความก้าวหน้าในสาขาอาชีพ  มีแต่ได้ยินว่า "ทำไปเถอะทำเอาบุญ" โถ! บุญนะทำโจน!ไม่มีจะทำแล้ว! เพราะคนที่ทำงานนี้นี่แสนจะละเอียดอ่อนและอีกหลายหลายเรื่องที่ต้องรับผิดชอบ  การทำงานที่คนอื่นเขาไม่ทำคนอื่นบอกเป็นปัญหาเป็นภาระหากสังเกตสักนิดว่าผู้ที่ทำงานนี้ถ้าไม่มีจิตเมตตาเป็นพี้นฐานแล้วทำไม่ได้แน่นอนน่าจะคิดในเชิงบวกว่า  "นั่นเขามีจิตใจสูงพอที่จะทำงานกับปัญหาที่หนักได้"  พอคนที่ทำงานกับเด็กกลุ่มนี้แล้วแทนที่จะได้รับการยกย่องจากสังคมใกล้ตัวกลับกลายเป็นบุคคลด้อยค่าปัญญาอ่อนในสายตาของชนกลุ่มน้อย  นั่นเป็นอย่างนั้นไป  ข้าพเจ้านึกถึง  เจ้าอาวาสวัดแห่งหนึ่งก่อนจะรับพระลูกวัดเข้าพำนักท่านก็ถามพระรูปนั้นว่า "ทำอะไรที่คิดว่าดีที่สุดเท่าที่เคยทำมา" พระตอบแต่สื่งดีๆสิ่งที่เลิศทั้งนั้น สักครู่เจ้าอาวาสก็พาไปที่ห้องส้วม  พระรูปนั้นทำทีท่าไม่ดี เจ้าอาวาสจึงลงมือชำระมูลนั้นจนสะอาด แล้วพูดว่า "อาตมารับคุณเข้าวัดไม่ได้จริงๆ" เราได้แง่คิดอะไรบ้าง

วันที่ 4 กันยายน  2553

วันนี้ เป็นSpecial Day ของเราจริงๆ  เพราะเราตื่นขึ้นมาหันไปดูนาฬิกา อ้าวนี่เวลา ตี4 นี่เกิดะไรขึ้นกับเราเหรอ  จึงทบทวนตัวเองที่เราตื่นขึ้นเพราะความฝันที่เริ่มด้วยความสนุกและเพลิดเพลินต่อมาเจ๊เราก็จะเดินข้ามสะพานที่แสนยาวมากเพื่อจะข้ามแม่นำแต่แล้วเจ๊เราก็ตกนำเราก็ลงไปช่วย  คราวนี้เองเจ๊เราก็เดินไม่ได้เราจึงตะโกนถามเจ้าพ่อว่า  "เจ้าพ่อเจ้าขาเกิดอะไรขึ้น  เจ๊เราถึงเป็นอย่างนี้ เจ้าพ่อตอบว่าดูดูนั่นซิ  แล้วก็ชี้ไปที่ธงแล้วท่านก็พูดเป็นภาษอังกฤษว่าFlag  แล้วเราก็งง งง ว่าท่านก็ไม่บอกสาเหตูที่เจ๊เราเดินไม่ได่  เราจะทำอย่างไร  ว่าแล้วก็อุ้มเจ๊ขึ้นจากนำได้" เราก็ตกใจตื่น  กิจรรมที่จะทำในสับดาห์นี้  เราจะโทรไปหาเจ๊ แล้วเจ๊ก็บอกให้เราไปหาที่บ้านเพชรบูรณ์