ทุกวันพฤหัสจะมีพระมาบิณฑบาตที่หอผู้ป่วย
คุณยายสาครตื่นตั้งแต่เช้าเตรียมตัวตักบาตร วันนี้พระมาสายหน่อยเกือบแปดโมง...คุณยายแอบกระซิบบ่นให้ข้าพเจ้าฟัง
"พระมาสายจัง ยายอุตส่าห์รอตั้งแต่เช้า นึกว่าจะไม่มาซะแล้ว"
แต่ถึงจะบ่นอุบอิบ แต่ตอนตักบาตรคุณยายก็ยิ้มเบิกบานเชียวล่ะ
เมื่อบิณฑบาตเสร็จพระกำลังจะกลับ ข้าพเจ้าหันไปเห็นคุณยายเตียงข้างๆ ทำท่ากระสับกระส่าย (คุณยายเป็นเนื้องอกในสมอง พูดไม่ได้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ต้องนอนอยู่กะเตียง) ข้าพเจ้าจึงเดินไปถามว่ายายอยากจะได้อะไร...ปรากฏว่าที่เก้าอี้ข้างๆ มีของเตรียมตักบาตรอยู่...อ้อ คุณยายคงอยากจะตักบาตร ลูกเค้าเตรียมของไว้ให้ แต่ไม่มีคนเห็น
ข้าพเจ้าจึงนิมนต์หลวงพี่...แล้วจับมือคุณยายใส่บาตร แม้จะพูดไม่ได้ แต่แววตาคุณยายบ่งบอกชัดถึงความสุขที่ฉายออกมา...โชคดีจังที่คุณยายได้ตักบาตร ทำบุญในวันนี้ นับเป็นความสุขเล็กๆ ของข้าพเจ้าในการเริ่มต้นวันใหม่ (^-^)
ไม่มีความเห็น