อนุทิน 65395

@@@คำพระที่ว่า..มารไม่มี   บารมีไม่เกิด....คงจะเป็นจริงแน่แท้  เพราะมีความรู้สึกว่า  ไม่ว่าจะทำอะไร  ที่ไหน  อย่างไร  ด้วยความเป็นตัวตนที่แท้จริงของเรามันเหมือนกับมีมือที่มองไม่เห็น   หรือคนที่ซุ่มอยู่ในเงามืดคอยจ้องจับผิดอยู่...ได้แต่ปลงและคิดในมุมกลับ   รู้สึกสงสารและสมเพทเขาเหล่านั้นที่เขาทำเหมือนเราไม่ได้  จึงเกิดความคิดริษยาและจิตใจมีแต่ความมืดบอด  เอาล่ะ....คิดเสียว่าเรากำลังสะสมบารมีและสะสมความดีเผื่อแผ่พวกเขาด้วย...สาธุ@@@