อนุทิน 64490

วานนี้ ๑๙ พฤษภาคม ๒๕๕๓ พฤษภามหาทมิฬ..เป็นครั้งแรกที่ฉันอยู่หน้าจอเกือบตลอดเวลา ตั้งแต่ตื่นตอนเช้าจนถึงไม่กี่นาทีที่เอนกายนอนเพื่อหลับพักผ่อน คำว่า "หน้าจอ" หมายถึงสองจอที่เปิดไว้ตลอดเวลา หนึ่งคือ จอทีวี สองคือ จอคอมพิวเตอร์  เว้นบ้างก็ช่วงกินอาหารและช่วงทำกิจส่วนตัว  เหตุการณ์ตื่นเต้น ระทึกใจ เคล้าทุกข์ระทม ได้เกิดแก่ฉันจนยากจะบรรยาย  แต่ไม่ถึงกับเครียด เพราะชินชาและคุ้นเคยกับเหตุการณ์ซึ่งมีติดต่อกันมาสองเดือนเศษแล้ว

นอกเหนือจากความเห็นใจที่มีต่อการสูญเสียชีวิต และการบาดเจ็บแล้ว ยังรู้สึกลึกๆ คือเสียดายของ ที่ถูกคนใจร้าย...แปลงกิเลสเป็นความเสียหายได้อย่างย่อยยับ ต่อทรัพย์สินสาธารณะและสมบัติส่วนบุคคล  วอดวายไปในพริบตา อย่างที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนในประวัติศาสตร์ชาติไทย...ใครที่มีอายุไม่เกิน ๑๘ ปี และพักอาศัยอยู่จังหวัดที่อยู่ในประกาศ ได้ลิ้มลองและรู้สึกเคอร์ฟิวเป็นครั้งแรก

ขอความสงบจงกลับคืนมา....สงสารคนไทย และประเทศไทยเป็นที่สุดแล้ว