ด้วยความคิดที่ว่าถ้าลูกศิษย์มีความพึงพอใจในระหว่างที่เขาศึกษาอยู่กับครู และเมื่อเขาจบการศึกษาออกไปเขาก็จะไม่ลืมครูคนนี้ ผู้ให้การอบรมสั่งสอน เขาจะฝากไว้ซึ่งเยื่อใยแห่งความเคารพรักและศรัทธาต่อครูและนับถือครูเป็นพ่อแม่คนที่สองของเขาไปตลอดอีกด้วย ดังนั้นข้าพเจ้าจะก้าวไปสู่จุดมุ่งหมายสูงสุดนี้ได้หรือไม่คำตอบก็คือตัว ครูเอง สมัยก่อนกล่าวไว้ว่า “เป็นครูเขาให้เอารักเป็นที่ตั้ง” คำสอนนี้ได้เน้นย้ำความสำคัญ “อานุภาพของความรัก” ข้าพเจ้าได้ยึดหลักคำสอนนี้ควบคู่กับหลักธรรมคำสอนของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามาปฏิบัตินั่นคือ พรหมวิหารธรรม 4 ประการ
ไม่มีความเห็น