อนุทิน 63770

บ่อยครั้งธรรมชาติสอนอะไรที่ไม่เคยรู้มาก่อน เป็นการเรียนรู้โดยไม่ตั้งใจ เป็นการเรียนรู้จากของจริง ซึ่งในโรงเรียนไม่มีสอน...หรือที่นิยมพูดกันว่า ที่ฮาร์วาร์ดไม่มีสอน.. อะไรทำนองนี้ สองสามวันที่ผ่านมา ขณะนั่งทำงานอยู่ดีดีที่บ้านระยอง ตามองที่์โน๊ตบุ๊คซึ่งวางอยู่ตรงหน้า ได้ยินเสียงดังป๊อกกระทบกระจกประตูบานเลื่อนที่หน้า้ห้อง รู้ทันทีว่า นกเจ้ากรรมซวยอีกแล้ว คือมันบินชนกระจก เป็นเหตุการณ์ปกติีีที่พบบ่อยมาก ไม่นานจากนั้นลุงจ้อยคนสวนเดินมาที่หน้าประตู ก้มลงไปที่พื้น เห็นแกประจงอุ้มนกตัวน้อยมาไว้ในมือ แล้วลูบคลำด้วยความปราณี ผ่านไปสักครู่แกเอานกบาดเจ็บตัวนั้นไปวางที่พุ่มไม้ นกน้อยค่อยๆขยับปีก แล้วโผบินออกไปอย่างช้าๆ  เป็นภาพที่หาดูได้ยาก และน่าเวทนายิ่งนัก

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า นกมองไม่เห็นกระจก ซึ่งไม่ใสจริงเพราะเป็นกระจกสีชา ผิดกับหมาดำต้วน้อยที่เลี้ยงไว้  เวลาฉันทำเสียงนกหวีดจากปากเรียกให้มันมาหาตอนกลางคืนมันวิ่งมาหาได้อย่างรวดเร็ว แม้ต้องผ่านพุ่มไม้และบันไดก่อนถึงตัวฉัน ความสามารถมองเห็นของสัตว์ทั้งหลายไม่เหมือนกันเลย ...คงเป็นไปตามประสงค์ของพระเจ้าแน่แล้ว