อนุทิน 63728

สงสารคนไทย สงสารลูกหลานไทย สงสารตัวเอง จะอยู่กันอย่างไรเนี่ยะถึงจะรอด ภายใต้สถาพบ้านเมืองที่ไม่มีขื่อไม่มีแป ขื่อกับแปเป็นส่วนสำคัญที่ประกอบกันเป็นตัวบ้าน ถ้าปราศจากขื่อปราศจากแปเสียแล้ว บ้านจะคงสภาพอยู่ไม่ได้ พูดให้ตรงก็คือบ้านจะพัง... เป็นความรู้สึกเกิดขึ้นในหมู่ประชาชนว่า มีรัฐบาลก็เหมือนไม่มีรัฐบาล ไม่ยอมทำอะไร เป็นนักบริหารที่ทำอะไร โดยไม่ทำอะไร ..ทำบ้างก็ช้าแบบไม่ถูกใจคนดู มีคนน้อยใจถึงขนาดบอกว่า ทำไม่ได้ กลัวหรือเกรงใจใครไม่อยากทำ เปิดโอกาสให้คนกล้าได้ทำสิครับ ว่ากันถึงขนาดนี้

หน้าที่ของรัฐบาลไม่ว่ารัฐบาลไหน ต้องรักษาความสงบในบ้านเมือง ความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สินของประชาชนต้องมี เอาน่ะรัฐบาล...ทำช้า ดีกว่าไม่ทำ ลองทบทวนบทบาทตัวเองเสียใหม่ คนยังรอคอยความหวังกันเยอะ...มนุษย์จิตใจเป็นยักษ์เป็นมารไปหรือไร สิ่งที่ไม่เคยคิดว่าจะเกิดก็เกิด โรงพยาบาลที่เคยเป็นสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุดสำหรับมนุษย์ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนของโลก เชื่อกันอย่างนี้ แต่บัดนี้ ที่เมืองไทยที่รักของเราไม่เป็นเช่นนั้นเสียแล้ว สลดหดหู่ใจจัง