อนุทิน 62410

บ้านพักผ่อนของฉันกลายเป็นเขตอภัยทานไปโดยปริยายโดยไม่ต้องประกาศ  ตกลงกับคนสวนที่อยู่ด้วยกันว่า  ขอให้มีเมตตากันนะ ไม่ว่าสัตว์อะไรถ้าเข้ามาในเขตบ้านเราจะไม่ทำร้าย หรือฆ่าให้ตาย แต่รู้กันในทีโดยไม่ต้องบอกว่า ถ้าเป็นสัตว์ดุร้าย เมื่อชัดเจนว่าจะเล่นงานเรา ต้องป้องกันตัวเองแน่  หากพลาดพลั้งแรงไป สัตว์เกิดตายขึ้นมา เราก็ไม่ผิดศีลข้อแรกอยู่แล้ว

อาศัยบ้านนี้มาได้เกือบห้าปี  แม้จะอยู่ในเมือง สัตว์รู้เองโดยสัญชาตญาณว่า ที่นี่ปลอดภัย  บ้านฉันจึงเต็มไปด้วยสัตว์นานาชนิด มาเองโดยไม่ต้องเชื้อเชิญ นกมีให้เห็นเกือบตลอดเวลา  เต่า กระรอก และกระถิก พบได้เสมอ  งู มาเยี่ยมบ้างแต่ไม่บ่อย  ที่นึกไม่ถึงและมาเป็นประจำ คือ คุณวรนุช  ซึ่งเป็นไม้เบื่อไม้เมากับหมามาก  บ่อยครั้งมีการประลองกำลังให้เราดูด้วย บ้านฉันจึงกลายเป็นสวนสัตว์เปิดกลายๆ  ไม่ทำร้ายเขาเสียอย่าง  เขาก็กล้าใกล้ชิดกับเรา