เราหลงลืมอะไรบางอย่างหรือเปล่า
ในวันนี้เราได้มาอยู่ในสิ่งที่เราคาดหวังเอาไว้...บทพิสูจน์มันช่างร้ายกาจเหลือเกินเกือบจะทนไม่ไหวในบางครั้ง เราเหนื่อยล้ากับสิ่งรอบข้าง เราเบื่อกับสิ่งรอบข้างในบางครั้ง เฝ้าฝันถึงวันที่จะเป็นจริง ซึ่งยังไม่ถึงฝั่งฝัน โดยตัวเราเองไม่อาจวิ่งตามอะไรก็ตาม ที่บางครั้งไม่ใช่ตัเอง มันเหนื่อยน่ะ เฝ้าคิดตลอดเวลาว่าอย่าให้เรา ท้อแท้ อ่อนแรงไปมากกว่านี้เลย หัวใจที่อดทน หัวใจที่แกร่ง หัวใจที่เฝ้าอย่างให้มีวันเวลาเป็นของตัวเอง ไม่เลย...ณ ที่แห่งนี้ ความฝันกับความจริง มันช่าง ไปด้วยกันอย่างลำบากเหลือเกิน.......
ไม่มีความเห็น