อนุทิน 57442

เรามักซื้อหนังสือมาสะสมไว้ใกล้ตัว เพราะถูกใจคำพูดของตัวหนังสือนั้น ซึ่งอ่านแล้วเราก็คิดว่าตัวเองเข้าใจด้วย..

เมื่อเราอ่านงานเขียนของใครที่ถูกใจ เราก็คิดว่า เราเข้าใจเรื่องราวเหล่านั้นๆ ด้วย..

ไม่มีใครอยากอ่านเพื่อเสียเวลาทำความเข้าใจกับเรื่องราวที่ตัวเองอ่านแล้วไม่เข้าใจ..

ตัวหนังสือเป็นการบันทึกเรื่องราว ที่จะอยู่ในสภาพเช่นนั้น..  อ่านเมื่อไร ก็อ่านได้เท่าที่เห็นตามตัวหนังสือนั้น..

แต่การใช้ชีวิตเป็นเรื่องราวที่ต้อง เลือกหาสิ่งที่ตัวเองชอบกายชอบใจ และเห็นว่าดีงาม.. ให้เหมาะกับทรัพยากรของเราที่เรามีอยู่.. ไม่ใช่เหมาะดีตามแบบหนังสือที่เราไม่มีทรัพยากรนั้น

จงพัฒนาคุณภาพชีวิตของตัวเอง ชีวิตของคนอื่นอย่าไปพยายามพัฒนาเขาเลย เชื่อด้วยว่าคนหนึ่งๆ โตขึ้นมาได้ ย่อมประกอบด้วยปัจจัยมากมาย.. ปาก/คำพูด/การกระทำของใครก็จะอยู่ติดตัวคนนั้น.. คงไม่สามารถไปลบล้างบุญกุศลที่คนอื่นสร้างไว้..

อย่างน้อยก็ทำตัวเองให้ดีเท่าตัวหนังสือที่ตัวเองสะสมไว้ก็น่าจะเพียงพอ

คงไม่มีใครอยากสะสมสิ่งไม่ดีไว้กับตัวเองค่ะ นอกจากคนที่ไม่รู้จักความผิดชอบชั่วดี