ตื่นขึ้นมาเช้านี้ณ ใต้ร่มเงาโลหะปราสาทวัดราชนัดดาราม กทม.
แถมยังมองเห็นภูเขาทองฝั่งตรงข้ามอีกต่างหาก
ใจเลยอิ่มเอิบเมื่อได้ระลึกถึงคุณและค่าของสองสิ่งที่ปรากฏอยุ๋เบื้องหน้าเมื่อลืมตาขึ้นมา
แม้กรุงเทพจะวุ่นวายตามถิ่นเมืองกรุงแต่นั้นหาใช่ประมาณไม่
ใจต่างหากที่จะเป็นปริมาตรวัดค่าของความวุ่นวาย
เมื่อเท่าทันมันใจนี้ก็สุขท่านี้ก็เกินพอ..
ไม่มีความเห็น