อนุทิน 49553

เมื่อวานรับทราบเรื่องการจากไปอีกภพหนึ่งของเพื่อนครู

เพราะตรากตรำเป็นกำลังใจให้ภรรยาที่มุ่งมั่นพัฒนาผลงานวิชาการ

ท่านเครียดแทนภรรยา กอปรกับมีโรคประจำตัว

กระทันหันค่ะ

สมองขาดออกซิเจน นิ่งไป 15 นาที

นึกขอบคุณคุณพระคุณเจ้าที่วนเวียนกันมาสั่งสอน ให้เราเจริญสติ

บังเอิญได้ไปฟังเรื่องราวของพระผู้ปฏิบัติท่านหนึ่ง

ที่ตกเครื่องบิน ท่านขึ้นเครื่องทั้งๆที่ท่านรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

เรียกว่าเดินเข้าไปหาความตาย(คิดเอง)

จริงๆท่านคงทราบว่าท่านควรไปที่ใด และไปอย่างไร

พระท่านรู้เป้าหมาย

บางครั้งคนเราก็ไม่รู้เป้าหมาย

เราไม่รู้ว่าที่เราดำเนินชีวิตแต่ละวัน เรามีเป้าหมายชีวิตอย่างไร

มันเป็นความโง่เขลาของเราเอง เราสุขกับความสุขเทียม

จนเราเคยชิน เพราะเราไม่รู้ว่าสุขที่แท้จริงคืออะไร

กิเลศมันบังใจ  แม้ตัวเองก็โง่มากกับเรื่องแบบนี้

พ่อบ้านเตือนสติเรื่อย ไอ้ตัวหลงนี่มันเป็นตัวดีนักแล เป็นart ตัวแม่เลย

OVER CLOCK

ขอให้วิญญาณท่านไปสู่สุคติ