อนุทิน 47605

เวลาที่จิตเศร้านั้นมันหดหู่น่าดูเชียวเหมือนดังว่าในโลกใบใหญ่นี้มีเราอยู่แค่คนเดียวไม่มีใครอยู่อีกเลยจิตมันก็เลยเศร้ามั๊งไม่อยากมีใครเลยก็อาจเป็นได้อยากเศร้าให้มันหายโง่อยู่อย่างนี้นี่แหละสมน้ำหน้านักเจ้าคนโง่อยากโง่ก็ดีปล่อยให้โง่เสียให้เข็ดหยุดโง่เมื่อไรก็ค่อยมีสติมาคุยกันใหม่(พูดกับใจตัวเอง)