กับอีกหนึ่งวันยามค่ำ..อีก ๑๕ นาทีจะหกโมงเย็น
จู่ๆ ฟ้าก็ร้องไห้อย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย..อย่างหนักเสียด้วย
ยังไม่อยากปิดเครื่องบนโต๊ะทำงาน..งานยังติดพันอยู่
ฟังเพลงเพราะๆ..ความหมายงามๆของไม้เมือง..จากน้ำใจของสาวสุพรรณ
ได้ดีเล้ย..นั่งทำงานต่ออีกสักพัก..
วันศุกร์ที่ผ่านมาน้องธุรการมาบอกว่า..
ต่อไป...ผู้ที่จะทำงานต่อ ห้ามเกิน ๓ ทุ่ม ..ท่านผู้ว่าให้ปิดประตู ๓ ทุ่ม
ได้เจ้าค่ะ..เราก็ไม่ได้อยู่ทุกวันซักกะหน่อย
งานได้มากด้วยช่วงหัวค่ำ..ตอนกลางวันนี่กระดึ๊บๆ
ไม่มีความเห็น