อนุทิน 40570

"การพลัดพรากจากสิ่งที่รักย่อมเป็นทุกข์"

          วันนี้อ่านอนุทินชีวิตนักเรียนที่เล่าถึงความรู้สึกที่สูญเสียพ่อ
ไปอย่างไม่คาดคิด   (อายุเพียงสี่สิบสามปีก็จากไปด้วยโรคมะเร็ง  เราเองก็ไปร่วมงานศพด้วย)   เด็กว้ยสิบแปดปียังคงคร่ำครวญและคิดถึงพ่อเสมอ  ไม่เสื่อมคลาย  อ่านแล้วก็อดน้ำตาซึมไม่ได้
           เราเองก็เคยผ่านความรู้สึกนี้หลายครั้ง   ครั้งที่เจ็บปวดที่สุด
ก็คงเป็นการสูญเสียผู้มีพระคุณที่ผูกพันยิ่งนัก   แม้เวลาจะผ่านไปหลายปีก็ยังคงคิดถึงเสมอ   ไม่มีวันใดที่ไม่เคยคิดถึง  "การพลัดพรากจากสิ่งที่รักย่อมเป็นทุกข์จริง ๆ "   ไม่ว่าจะรักแบบไหนก็ตามที