อนุทิน 38635

รับข้อคิดที่เป็นประโยชน์จากท่านอ.เชาว์คนตรงเผงที่มีโอกาสรูจักที่แก่งกระจาน นับว่าโชคดีมากๆในปีนี้ ท่านแนะนำให้บันทึกเกี่ยวกับเทคนิควิธีสอนเรื่องอักษรที่ฉันรักเพื่อปรับเปลี่ยนทัศนคติของเด็กน้อยต่อการเรียนภาษา และอีกมากมายหลายวิธีที่ฉันใช้ และฉันรู้สึกเป็นเกียรติมาก แต่ยังตะคิดตะขวนใจว่าสิ่งที่ฉันคิด และทำไปแล้ว มันเป็นเรื่องนอกตำรา นอกกรอบ นอกความคิดของนักวิชาการ ที่ฉันเองก็ไม่แน่ใจ เพราะไม่เคยเอามันมาทำวิจัย ฉันก็ทำไปเพราะไม่มีวิธีไหนดีเท่าที่ฉันทำแล้วได้ผลนี่ซิ  มีอย่างที่ไหนเด็กน้อยผ่านการเรียนภาษาอังกฤษมาตั้ง4-5ปีแต่เกือบทั้งชั้นดันจำอะไรไม่ได้เลย ไม่มีความประทับใจต่อบทเรียน ความรู้ที่ได้รับ แถมกลัว และไม่ชอบเรียนภาษาอังกฤษด้วย พกพาความกลัว ความรู้สึกอายขึ้นมาหาฉัน ให้ฉันต้องหาทางdelete ความกลัว ความไม่ชอบ ทัศนคติลบที่มีต่อการเรียนรู้ของเด็กออกไปให้สิ้น มันคือตัวอันตราย ทำลายความฝันของเด็กน้อย

ฉันชักจะหนักใจเสียแล้ว เกรงว่าจะถ่ายทอดวิธีการลงในบันทึกได้ไม่ดี เท่าที่ควร แต่ฉันก็จะพยายาม อ.ขจิตเองก็แนะนำให้ฉันเขียน แต่บอกตรงๆฉันยังไม่มั่นใจว่าฉันจะเขียนงานลักษณะวิชาการได้เท่าการเขียนบันทึกจากใจที่ทำอยู่ ไม่เครียด สบายๆ