ได้คุยงานกับครูกวีเกี่ยวกับหน้าที่ใหม่ คือ ศึกษา / ปรับปรุง เว็บไซด์สถาบ้ันฯ
งานนี้ต้องบอกครูตรงๆ ว่า ตัวเองห่างงานโปรแกรมฯ มาหลายปีมาก และช่วงที่ห่างหายก็เพียงทำงานพื้นๆ
และช่วงที่ทำงานก็ศึกษางานโปรแกรมฯ เองจากสภาพงานที่ทำ ซึ่งถ้าให้มาช่วยงานเว็บไซด์ ตอนนี้คงทำได้เพียงประสานงาน และอาจจะช่วยปรับ Content ไำด้ ซึ่งต้องมีโปรแกรมเมอร์ช่วยอยู่ดีแหล่ะ
ซึ่งครูก็บอกว่าสิ่งที่ครูต้องการจากแตงก็เพียงเข้ามาช่วยแบ่งเบาภาระงานจากครู ไม่ได้คาดหวังให้ตกแต่งหรือเขียนเว็บไซด์ใหม่...เฮ้อ...โล่งอก...
เพราะไม่อย่างงั้นคงต้องปฏิเสธเพราะไม่อยากทำอะไรที่ขัดแย้งกับสภาพตัวเองอีกแล้ว
อีกอย่างสนใจงานเดินทางภายใน...(อันนี้ไม่ได้บอกครู)
อาจจะไปรื้อฟื้นงานเต้นทางด้านสมาธิอย่างจริงจังเสียที
ถึงแม้ตอนนี้ร่างกายภายนอกบาดเจ็บ คือ หัวเข่า และร่างกายภายในก็บาดเจ็บ คือ ระฆัง "ซีส" ที่ท้่ายทอย
แต่ความฝันกับความเป็นจริงมักวิ่งสวนทางกัน
งานเ้ต้นในแนวสมาธิก็ต้องศึกษาอย่างต่อเนื่องและอย่างสม่ำเสมอ ถึงแม้จะไม่มีเวทีภายนอก แต่เวทีภายในของเราก็ต้องเดินทางต่อไป
ส่วนงานคอมพ์ฯ และประสานงาน ซึ่งเ็ป็นงานยังชีพ ก็คงต้องทำกระมัง เพราะไม่อย่างงั้นจะดำรงชีพได้อย่างไร
คิดตลอดว่าจะดำรงชีพได้อย่างไร หลังจากออกจากงานประจำ เพราะไม่มีที่ยืนสำหรับเราอีกแล้วในเวทีงานแสดง ถ้าจะกลับไปยังวิชาที่จบมา ... เพราะดันไปเอาวิชาที่เรียนรู้เองยังชีพ พอออกจากงานประจำก็เลยหางานทำยาก เพราะวุฒิจบสาขาหนึ่งแต่ดันไปทำงานอีกสาขาหนึ่ง...เฮ้อ...ชีวิต
ไม่มีความเห็น