อนุทิน 29371

(ไตรลักษณาการ) ไปแล้วกลับ หลับแล้วตื่น ฟื้นมี  ต้องหนีจึงจะพ้น :

ไปแล้วกลับ : บางคนใช้ชีวิตแบบหลงทาง (หมาแมวเอาไปปล่อยยังกลับบ้านถูก คนที่ปล่อยให้ชีวิตหลงทางนี้ ไม่อายแมว อายหมา มันบ้างบ้างหรือ)   
หลับแล้วตื่น : บางคนก็เคย ไสยะ แต่แล้วก็ พุทธะ
ฟื้นมี : บางคน ตายจากอัตภาพหนึ่ง แต่แล้วก็กลับตื่นฟื้นขึ้นมาในอีกอัตภาพหนึ่ง คือตายแล้วจากอัตภาพเดิมที่ชั่ว ฟื้นตัวมาทำความดี (งั้นใครที่รู้ตัวว่า ชั่ว ก็รีบๆ ไปตายแล้วเกิดใหม่ซะ)
ต้องหนีจึงจะพ้น : คนบางคนรู้ว่าตัวทำชั่วแล้วต้องทุกข์ใจในภายหลัง ก็ยังทำ (ดูดู๋ดู ดูเธอทำ) เมื่อทำแล้วก็ทุกข์ เมื่อทุกข์แล้วก็โอดครวญ (สมควรจะสงสาร หรือสมควรจะสมเพช ดีนะ จริงๆ แล้วสมควรจะอุเบกขา) ถามหน่อยอะไรเป็นต้นตอแห่งความทุกข์ ไม่รู้หรือ? ถ้ารู้จักต้นตอแห่งความทุกข์ ก็ย่อมหลีกหนี และหลุดพ้นจากความทุกข์นั้นๆ ได้ ต้องหนีจึงจะพ้นทุกข์นะ (การอดนอนเป็นทุกข์ หนีไปนอนดีกว่า)