อนุทิน 29336

จับปากกาเขียนกลอนตอนบ่ายๆ

ตอบจดหมายสำนวนหวานอาจารย์นิ่ม

อันหวานอื่นหมื่นใดเคยได้ชิม

รสหวานนิ่มหวานนานเกินหวานใด

............................................

ยินมนต์เพลงฉบับสุดท้ายจดหมายรัก

คิดถึงนักวันพี่ยาร่วมปราศัย

แว่วเสียงเพลงหดหู่ชู้ทางใจ

แสนพิไลรำพรรณในวันเยี่ยน

...................................................

เมื่องไมซอร์วันนี้ฟ้าสีหมอง

หน้าพี่น้องหม่นไหม้เหมื่อนไร้เพื่อน

หวังหยาดหยดอัมฤทธิ์สกิดเตือน

อย่าลืมเพื่อนลืมน้องชาย เมืองปลายฟ้า

................................................

Pelican วันนี้ไม่มีนิ่ม

หน้าเปื้อนยิ้มใสใสไม่เห็นหน้า

คงจะลืม Bogardi แล้วพี่ยา

ไม่เห็นหน้าเห็นหนวดแสนปวดใจ

------------------

แล้ววันที่ฟ้าสีฟ้าก้อมาถึง

ใจมันซึ้งมันซ้านสะท้านไหว

เมื่อได้รับ ส.ค.ส. จากแดนไกล

คือคำพรจากพี่ชายเมืองทมิฬ

...........................................

ประหนึ่งหยาดน้ำค้างกระจ่างใส

หยดที่ก้นบึ่งใจให้ถวิน

ดังหมูดาวสุขสกาวไร้ราคิน

มิตรภาพยังไม่สิ้นในวันนี้

.............................................

เพราะสายฝันพันกันขอบฟ้าไกล

เลือดลูกไทยไม่เคยเศร้าหม่นหมองสี

แม้ฟ้ากว้างทางไกลไร้รวี

ต่างธานีก้อเหมือนอยู่ มาตุภูมิ

 

........................................

 

 

PS. ประสงค์จะให้บทกวี ฉายภาพแช่มชื่นของ

มิตรภาพในอดีต ให้สว่างใสในดวงตา

ประหนึ่งว่า มันยังกลุ่นอยู่ในใจ

 

จากน้องพี่......

กิฟท์ ท่าตะโก