อนุทิน 27980

       

                                                                                                                                                                                                                      สม สมเด็จพระญาณสังวร                                                                                         
สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก
สิ่งที่ควรนึกไว้เสมอในชาตินี้

ก่อนจะมาเป็นเราแต่ละคนในภูมิมนุษย์นี้

ต่างก็ได้เป็นอะไรต่อมิอะไรมาแล้วมากมาย

 นับชนิดนับชาติไม่ได้ เป็นกันทั้งเทวดาสัตว์ใหญ่เล็ก

 รวมทั้งมนุษย์ชายหญิง คนดีคนจน

 คนสวยคนไม่สวย คนพิการคนไม่พิการ

ขาวดำ ไทยจีน แขกฝรั่ง

ต่างเคยมีเคยเป็นกันมาแล้วทั้งนั้น

แม้เป็นผู้ระลึกชาติได้ก็จะสลดสังเวชยิ่งนัก

และอาจจะสละละวางความโลภความโกรธความหลง

ได้เป็นอันมาก เห็นสุนัขขี้เรื้อนสักตัว

 แล้วลองนึกว่าครั้งหนึ่งเราก็เคยเป็นเข่นเดียวกัน

เคยกระเซอะกระเซิงเที่ยวหาอาหารกิน ถูกคนตี

ถูกสุนัขด้วยกันกัด ถูกใครทั้งหลายที่ได้มา

ประสบพบผ่านแสดงกิริยาวาจารังเกียจเกลียดชัง

ไม่ยอมแม้แต่จะให้เข้าไปใกล้เพื่ออาศัยร่มเงา

กันแดดกันฝน ก้อนอิฐก้อนหินก็ถูกทุ่มขว้างใส่

ให้ต้องถึงเลือดตกยางออก ตกใจกลัวภัยนานา

 แต่จะบอกกล่าวอ้อนวอนให้ผู้ใดเห็นใจก็ทำไม่ได้

 อย่างมากก็เพียงเปล่งเสียงโหยหวนที่หามี

ผู้เข้าใจในความทุกข์ร้อนไม่ แม้นึกไปในอดีตเช่นนี้

สมมุติตัวเองว่าในภพชาติหนึ่งเป็นเช่นนี้

นึกให้จริงจังเช่นนี้ จะเกิดความกลัวกรรม

เพราะย่อมได้ความเข้าใจว่า

กรรมไม่ดีแน่แท้ที่ทำให้ชีวิตต้องเป็น

 

 

..........................................................