อนุทิน 27004

สวัสดีครับอาจารย์ ธ.วั ช ชั ย  @27000 ด้วยความเคารพนะครับ เห็นภาพวาดของศิลปินแล้วทำให้นึกถึงบันทึกที่กวินเขียน ถึงโคลง ทิ้งศีล อวดศิลป์ เพื่อน (ทรัพย์)สิน ของ อัศนี พลจันทร (นายผี) ตีพิมพ์ใน หนังสือพิมพ์สยามนิกร เดือน กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2490 หน้า 4 ขอยกมาประกอบประเด็นสักหนึ่งบทนะครับ ที่ว่า

มี ศิลป์ ศีล เสื่อมสิ้น             ธรรมสูญ
ขอแต่ทรัพย์สินพูน-              เพียบพร้อม
หวังสินอวดศิลป์มูล              มักโอ่  โอยพ่อ
ศีลสุดธรรมเที่ยวอ้อม            แอบแล้วเลยหนี

นอกจากนี้แล้ว อัศนี พลจันทร (นายผี) ยังได้แสดงทรรศนะเกี่ยวกับ ความดี และ ความงาม ปรากฎอยู่ในหนังสือในหนังสือ  รวมบทความ หน้า 166-167 ที่ว่า

สำหรับเราได้รู้จักความดีความงามกันอยู่ทั่วไปแล้ว เราไม่แยกความดีออกจากความงาม เราพูดดีงามปนกันไป นี้เป็นลักษณะอันเด่นในทางละเอียดอ่อนของเราและของผู้รักศิลปะทั้งหลายเช่นเดียวกับประชาชนชาวกรีก ซึ่งคำ kalos ของกรีกมีความหมายถึงความดี และมีความหมายถึงความงามด้วย เมื่อเขาพูดถึงความงามก็ย่อมหมายถึงความดีฉะนั้น อะไรที่งาม จึงต้องเป็นของที่ดีด้วย ไม่ดีก็ไม่ใช่สิ่งที่งาม และเมื่อไม่งามก็ไม่ใช่ศิลปะ ฉะนั้นศิลปะที่งามเมื่อตั้งอยู่บนความคิดที่อุดจาดลามก นั่นคือรูปศิลปะตั้งอยู่บนเนื้อหาอนาจารแล้วก็ย่อมเป็นสิ่งน่าอนาถเพราะมันทำให้ความงามของศิลปะกับความงามของชีวิตเกิดความขัดแย้งกันอย่างขนานใหญ่ศิลปกรรมนั้นก็เป็นศิลปกรรมที่ไม่สมบูรณ์

ซึ่งนี่ก็เป็นทรรศนะของนักคิดหัวก้าวหน้าอย่างนายผีที่กวินพอจะจำได้ครับ

อ้างอิง
อัศนี พลจันทร. รวมบทความ,  พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ : สามัญชน, 2540 (หน้า 166-167)