อนุทิน 23371

@23366 มัทคิดเรื่องเดียวกันนี้เป๊ะเลยค่ะ เมื่อวันก่อน ว่ามัทต้องฝึกให้มีเมตตารังสีออกมามากกว่านี้

เรื่องคือ มีคนโทรมาจากเมืองไทยด้วยความหวังดี ว่านี่จะกลับแล้วนะ เราขนของเข้าเมืองไทยได้โดยไม่ต้องเสียภาษีเพราะอยู่นี่มานาน ตอนสมัยเค้านะ เค้าขนมาหมดเลย saran wrap, zip lock เราก็บอกว่า ไม่เป็นไรค่ะ เมืองไทยมีอไรก็ใช้อย่างนั้น เดี๋ยวนี้เมืองไทยมีทุกอย่าง เค้าก็บอกว่าโอ๊ยมันแพง เอาน้ำมันมะกอกมาด้วยนะที่เมืองไทยแพงมาก เราก็เริ่มรำคาญในใจว่า เราไม่ใช่อีลูกช่างขน กำลังนิยม "local" ช่วยสิ่งแวดล้อม อะไรที่ต้องขนส่งคือ carbon emission สูง เราก็บอกว่า ไม่เป็นไรค่ะ ไม่ทานก็ได้ เค้าก็บอกว่า เพื่อ baby นะ เพื่อสุขภาพ เราก็บอกว่า น้ำพริกปลาทูก็ดีต่อสุขภาพค่ะ (น้ำเสียงเริ่มรำคาญ) เค้าก็หัวเราะเจื่อนๆ บอกว่า อ๋อ เหรอจะ แล้วก็เปลี่ยนเรื่องพูดบอกว่าต้องรีบไปจะวางหู .... เหอะๆ คนนี้เป็นผู้ใหญ่กว่ามัทค่ะ แต่ว่าใช้ชีวิตต่างกันมาก เค้าหวังดี แต่ว่ามัทไม่เจริญเมตตาพอในเวลานั้น วางหูไปก็คิดเลยว่า ต้องฝึกให้มากกว่านี้ เดี๋ยวกลับไปเมืองไทยต้องไปเจอบ้านนี้อีกนาน เราทำยังไงถึงจะให้เค้ารู้ว่าเราคิดอย่างไรทำไมเราใช้ชีวิตแบบนี้โดยที่แผ่รังสีเมตตาไปให้เค้ามากกว่ารังสีขี้รำคาญแบบวันนั้น!