อนุทิน 18284

เรื่องสั้น : เจโตปริยญาณ @ 201684

สวัสดีครับคนไม่มีราก ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมชมครับ ฝีมือผมยังไม่ถึงขั้นหรอกนะครับ แต่คนเราก็ควรมีการตั้งความหวัง ทว่าว่า เรื่องสั้น/นิยาย นี้อาจจะผิดกติกาซีไรต์ ที่ว่าซีไรต์คือ วรรณกรรมสร้างสรรแห่งอาเซี่ยน (หลายคนอ่านแล้วอาจจะส่ายหัวว่า  เรื่องสั้น/นิยายของผม มันไม่ค่อยสร้างสรรเท่าไร) ผมก็คิดเช่นนั้น "ในขณะที่เราสร้างตึกเราย่อม ได้ทำลายทรัพยากรต้นไม้ ภูเขา ไปพร้อมๆ กันฉันใด งานเขียนนี้แม้จะสอดแทรกคติธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเอาไว้ แต่ก็อาจจะทำร้าย/ทิ่มแทง ใจของใครหลายๆ คนให้ได้รับความเจ็บแปลบ เจ็บปวด" การสร้างสรร ก็มักจะมาพร้อมๆ กับภาวะที่ต้องสูญเสีย อะไรบางอย่างหรือหลายๆ อย่าง ทว่า เมื่อสร้างขึ้นมาแล้ว สิ่งที่ได้มา กับสิ่งที่จะเสียไปคำนวณ/สรตะ ดูแล้ว เห็นว่าพอสมน้ำสมเนื้อ (ผู้อ่านบางคนอาจจะได้ข้อคิด ผู้อ่านบางคนอาจจะจิตตก ผู้อ่านบางคนอาจจะหัวเราะ ผู้อ่านบางคนอาจจะขมวดคิ้ว) บทละครเรื่อง As you like it ของ วิลเลียม เช็คสเปียร์ (William Shakespeare) ที่ว่า

All the world's a stage,
And all the men and women merely players;
They have their exits and their entrances;
And one man in his time plays many parts,

 

พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงแปลบทละครของวิลเลียม เช็คสเปียร์ ไว้เป็นภาคภาษาไทยชื่อ ตามใจท่าน ลครเริงรมย์ (As you like it) ความว่า

 
“ทั้งโลกเปรียบเหมือนโรงละครใหญ่    ชายหญิงไซร้เปรียบตัวละครนั่น
ต่างมียามเข้าออกอยู่เหมือนกัน          คนหนึ่งนั้นย่อมเล่นตัวนานา”.

โบราณท่านว่า ดูหนังดูละครแล้วย้อนดูตัว หากท่านผู้อ่านได้อ่านเรื่องสั้น/นิยาย เรื่องนี้แล้วได้ ฉุกคิด พินิจพิจารณา จนเกิดการน้อมนำไปสู่การมีสติรู้เท่าทันในการเลือกคบหามิตร ผมว่านั่นคือรางวัลสูงสุดในชีวิต นั่นคือคุณค่าแห่งงานเขียนอย่างแท้จริง ขอบคุณท่านผู้อ่านทุกท่านครับ