อนุทิน 174398

เรื่องประสบการณ์จากสุนัขประมาณตีสาม ของวันเสาร์ที่ ๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๗ วิ่งออกกำลังกาย ห่างจากบ้านพัก ประมาณ ๑๐๐ เมตรสุนัข ๒ ตัวโตๆเห่าไล่หลัง รุกไปเรื่อยๆ ตั้งใจจะไล่กลับ กลัวมันเห่าดังทำให้คนในบ้านตื่น เลยวิ่งไปเรื่อยๆ เจออีกกลุ่ม ข้างหน้าเห่าจากหมู่บ้านใกลัๆกัน ไล่รุกเข้ามา ทำให้ต้องสู้กับสุนัขทั้งสองด้าน ตัดสินใจถอยมาทางบ้าน ที่ตัวเองไปพัก พยายาม เพื่อให้มันเลิกเห่า โดยเรียกมัน หลายๆแบบ ที่เคยใช้ได้ผล แต่มันไม่ยอม มีแต่เห่าหนักยิ่งขึ้น ว่าที่จริงเราก็กลัวมันกัด แต่ก็ไม่มีทางเลือก นั่งลงแล้วเรียกมัน ด้วยพลังใจเมตตา กรุณาบารมีสุดๆ แต่ก็นานมาก โชคดี ที่มันยอมวิ่งเข้ามาหมอบต่อหน้า ยอมให้ลูบหัว ท่ามกลางความรู้สึกเสี่ยงของทั้งสองฝ่าย เมื่อลูบหัวมันได้แล้ว มันก็เลิกเห่า แต่ลูกมันยังเห่าหนักอยู่ แม่มันวิ่งไปหาลูก แล้วมาหาเรา สลับกันหลายรอบ เหมือนกับว่าเอากลิ่นของเรา ไปให้ลูกดม ทำให้ลูกก็เห่าเบาลง และ สักครู่หนึ่งก็เลิกเห่า เป็นมิตรกัน จึงรีบหากระดูกไก่ซึ่งคนงานทานกันเมื่อคืน ให้มันเป็นรางวัลทันที โล่งอกไปเลย…นึกอยู่ว่า..เอานา ดีกว่าทะเลาะกับคน..ถือว่าเล่าประสบการณ์ชีวิตจากหมาให้อ่านเล่นก็แล้วกันนะ…๕๕๕