อนุทิน 172264

….ท่านหลีบอกว่า การเขียนนวนิยายเหมือนกับการเล่นเปียโน ไม่มีทางลัดใดทั้งสิ้น หากแต่เดินขึ้นไปทีละขั้น ต้องผ่านการฝึกฝนอย่างหนักวันแล้ววันเล่า ถ้าอ่านหนังสือไม่มากพอจะทำไม่ได้

ข้าพเจ้าเห็นด้วยกับทรรศนะข้อนี้ ทุกวันข้าพเจ้าจะอ่านหนังสืออย่างน้อยสี่ห้าชั่วโมง โดยไม่ว่างเว้นมาก่อน หลังจากที่เกษียณตัวเองจากสำนักงานหนังสือพิมพ์ ก็พากเพียรศึกษาต่อในมหาวิทยาลัยทั้งในและนอกประเทศ หลายปีมานี้ถึงแม้ว่าความรู้วิชาการและความเข้าใจมีความก้าวหน้า หากทว่าปัญญายังไม่เพิ่มพูน และเพราะเหตุนี้นวนิยายเหล่านี้แม้ว่าแก้ไขปรับปรุงถึงครั้งที่สาม เชื่อว่าผู้อ่านจำนวนมากอ่านแล้วยังถอนหายใจออกมา

กิมย้ง