อนุทิน 170389

อนุทินที่ ๕๑๓๔

ขอบคุณวัน เวลา…ทำให้ฉันผ่านห้วงเวลา ตั้งแต่เด็กจวบจนปัจจุบัน จากเด็กไร้เดียงสา จนถึงวันที่ต้องอยู่กับความจริง…ฉันเห็นน้ำใจคน ฉันผ่านความยินดี โศกเศร้า จากนี้ไปฉันจะรักษาใจ รู้พอและเพียงพอ

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง