อนุทิน 168712
ต้นโมกข์
เขียนเมื่อเชิญร่วมงานเลี้ยงในเย็นฤดูใบไม้ผลิ โดยหลีไป่
จักรวาลคือโรงแรมของสรรพสิ่งในโลก
และเวลาคืออาคันตุกะที่ผ่านมายุคแล้วยุคเล่า
ชีวิตคนพเนจรของเราก็เป็นเช่นเดียวกับความฝัน
ช่วงแห่งความสุขช่างน้อยนิดและสั้นเสียนี่กระไร
คนมีอายุชมชอบท่องราตรี
ใช้คบไฟนำทาง—ทั้งหมดล้วนมีเหตุผลที่ดียิ่ง
ด้วยทิวทัศน์ที่เต็มไปด้วยปุยเมฆ
โลกที่ดีจะมีการมอบของขวัญที่งดงามให้
ขอพวกเรามาพบปะกันในสวนดอกไม้เถิด
เพื่อสนุกสนานกับมิตรภาพอันแสนสุขของเรา
เพื่อนรุ่นเยาว์ของเราเต็มไปด้วยความสามารถ
ทั้งบทกลอนและลำนำเพลงของเราก็มีคุณค่าสูง
ก่อนเราจะเลิกความเพลิดเพลินหรรษานี้
ขอกลับมาพูดคุยกันให้สนุนสนานเต็มที่เถิด
ขอมาช่วยกันจัดโต๊ะกลางป่าดอกไม้
เพื่อจะได้ยกจอกชาขึ้นขึ้นดื่มท่ามกลางแสงจันทร์
ถ้าไร้เสียซึ่งบทกลอนที่ไพเราะแล้ว
เราจะยกภูเขาออกจากอกได้อย่างไร?
ดังนั้น เราจะลงโทษผู้ที่ไม่ยอมเสนอบทกลอน
ด้วยการให้ดื่มสุราสามไห
จาก เพื่อน ความหมายในวรรณกรรมจีน
วัฒนา พัฒนพงศ์ แปลและเรียบเรียง
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น