อนุทิน 168638


ต้นโมกข์
เขียนเมื่อ

หาเพื่อนเก่า โดยหวงชิงหล่าว

ใจเต้นระทึกเมื่อได้มาเยือนเพื่อน

รู้สึกคล้ายลอยอยู่ในปุยเมฆขาวเหนือขุนเขา

ณ ที่ซึ่งดอกไม้เบ่งบานหลังฝนฤดูใบไม้ร่วง

แมันมิใช่ยามค่ำคืน ก็ยังได้ยินเสียงใบไม้หล่น

ขณะนั่งพักบนโขดหินที่มีตะไคร่จับ

ชงชาด้วยน้ำพุหวาน

เราคงไม่จำเป็นต้องเอ่ยถึงเรื่องโลกีย์อีก

เพราะความคิดแบบกวีปรี่ล้นในหัวใจ

……………..

จาก เพื่อน ความหมายในวรรณกรรมจีน

วัฒนา พัฒนพงศ์ แปลและเรียบเรียง



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท