อนุทิน 167258

ชุมชนตำบลวังท่าชนะหกสิบปีที่ผ่านมา

เขาว่าคนแก่ชอบเล่าเรื่องเก่า เพราะคนเก่า ก็ต้องมีเรื่องเก่าแก่มาเล่า คนอ่านก็เลยเรียกคนเล่าว่าเป็นคนแก่ เรื่องเก่าก็คือเรื่องที่เกิดขึ้นในสมัยคนเล่า จึงนำเรื่องในใจ มาเล่าให้คนอื่นอ่าน ถ้าเป็นเรื่องเกี่ยวกับความสามารถของตัวเองเขาคงคิดว่าโม้(ขี้คุย) แต่ถ้าเป็นเรื่อง ที่เกี่ยวข้องกับ ความเป็นอยู่ ของชาวบ้านในสมัยนั้น และแปลกออกไป ตามขนบธรรมเนียมวัฒนธรรม ประเพณีของแต่ละท้องถิ่น ย่อมเป็นเรื่องที่น่าสนใจ น่าศึกษา เป็นเกร็ดความรู้ที่ควรจะบันทึกไว้ ให้คนรุ่นหลังรับรู้ ส่วนคนอ่าน จะมองเป็นอย่างไรก็อีกเรื่องหนึ่ง กว่าโทมัส เอลวา เอดิสัน หรือพ่อมดแห่งเมนโลพาร์ก เด็กหัวขี้เลื่อย เผารถไฟ แต่เขาก็เป็นคนแรกที่จดสิทธิบัตร การผลิตหลอดไฟฟ้า เมื่อประมาณ พ.ศ. ๒๔๓๕ ให้คนในโลกได้ใช้จนถึงทุกวันนี้ จนตอนนี้นักประดิษฐ์จีน สามารถนำไฟฟ้ามาทำเป็นเปลวไฟใช้หุงต้มแทนแก๊สได้แล้ว คนไทยในชนบท ท่าชนะ สุราษฎร์ธานี เมื่อหกสิบปีมาแล้ว พ.ศ. ๒๕๐๐ใช้ แสงจันทร์ ไต้ (torch :  คล้ายคบเพลิง ทำด้วย ใยมะพร้าว หรือเปลือกไม้บางชนิดติดไฟง่ายคลุกน้ำยาง ที่เรียกขี้ชัน ห่อด้วย ใบเตย มัดเรียบร้อย เป็นลำยาวประมาณข้อศอก) จุดเอาแสงสว่าง ในยามค่ำคืน เพื่อทำกิจกรรมต่างๆ ส่องทาง ความรู้สึกต่อสิ่งเหล่านี้ลองจินตนาการกันเองดูนะครับ ว่าน่ากลัว น่าสนุก ตื่นเต้น หรืออย่างไร ถ้าเป็นชุมชนของผู้อ่าน แต่ต่อมาก็ใช้ตะเกียงเจ้าพายุ ไฟฉาย เครื่อง(ปั่น)ไฟ หรือที่เรียกว่าไดนาโม ต่อมามีแบตเตอร์รี่รถยนต์ และไฟฟ้าอย่างในปัจจุบัน ส่วนวิทยุทรานซิสเตอร์ และโทรทัศน์หลอด ก็กลายเป็นวิทยุและโทรทัศน์บนมือถือ แถมยังมีอินเทอร์เน็ตเพิ่มขึ้นมาอีก แถมอยากได้ อยากทานอะไร ส่งกันถึงหน้าบ้าน สรรพสิ่งล้วนเปลี่ยนแปลงเหลือเชื่อ ในช่วงแค่กึ่งศตวรรษ เท่านั้นเอง อีกกึ่งศตวรรษหน้า คนที่มีชีวิตในช่วงนั้นบันทึกกันไว้เองก็น่าจะดีนะครับ