อนุทิน 165422

อนุทินที่ ๒๖๒๑

เป็นคนที่ชอบทำอะไรได้ด้วยตนเอง…ไม่ค่อยชอบพึ่งพาคนอื่น…เพราะเมื่อก่อนเคยพึ่งพา พอทำแล้วเขาชอบทวงบุญคุณ และพูดจาไม่ค่อยดี…สุดท้าย เลยกลายเป็นคนที่ชอบพึ่งพาตนเองมากกว่าที่จะไปพึ่งคนอื่น…ทำให้เราเห็นค่าของตัวเราเอง มิได้อวด มิได้ยกตน แต่เพราะมันมีเหตุไม่ดีภายหลัง…จึงขอช่วยเหลือตนเองเป็นหลัก…และสิ่งที่ได้ นั่นคือ “ความภูมิใจ ๆ ที่เราทำได้ด้วยตัวของเราเอง…อาจไม่ถูกนักตามสายตาผู้อื่น…แต่เพื่อความสบายใจของตัวเราเอง…จึงหลีกเลี่ยงจากการช่วยเหลือของผู้อื่น…เสมือนกับคำของพระพุทธองค์สอน…ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน…จะทำให้เราอยู่ได้ด้วยตัวของเราเอง…ซึ่งเกิดมาคนเดียว สุดท้ายก็ตายคนเดียว”

เรียนรู้…ได้จากตัวของฉันเอง