อนุทินที่ ๒๕๕๒
เช้านี้…เห็นร้านก๋วยเตี๋ยวป้าในมอเปิดขาย…ขาประจำแบบย่าบุษ เลยเดินเข้าไปซื้อ…ทราบข่าวมาว่า ลุงสามีของป้าที่เคยช่วยขายคอยเอาถุงพริก น้ำส้ม ใส่ถุงให้ ยามที่ย่าบุษซื้อมาทานบนตึก…ป้าเล่าอาการให้ฟัง สุดท้ายทำให้ย่าบุษนึกถึงว่า “ชีวิตคนเรามิได้แน่นอนอะไรสักอย่างเดียว…ลุงท่านไปสบายแล้วป้า”…ทำให้นึกถึงภาพของท่านตอนมีชีวิตอยู่
เรียนรู้…ชีวิต ด้วยตัวของฉันเอง
ไม่มีความเห็น