อนุทิน 163944

อนุทินที่ ๒๓๖๘

อาจารย์ภัคร…สอนเสร็จ เพราะนายสอนนักศึกษาในวันหยุดด้วย…มานั่งคุยกับแม่บุษที่ห้อง…นายบอกว่า “นายเข้าใจแม่บุษว่า…คนอย่างแม่บุษเป็นคนอย่างไร…เพราะนายรู้ความจริงและภายในของครอบครัวของเรา” แม่บุษบอกว่า “ใครจะคิดกับแม่อย่างไร ก็ช่างเขา แม่มิได้ใส่ใจหรือสนใจ แม่มีความสุขภายในใจของแม่เองว่าคิดเช่นไร เพราะนี่คือ “แม่บุษ”“…แม่ไม่เคยคิดร้ายต่อใคร มีแต่คิดดี พูดดี ทำดีต่อพวกเขาเสมอ…นี่คือ “กรรมดีของแม่” ส่วนนั่น คือ “กรรมของเขาที่เขาคิด”…คริ ๆ ๆ…

เรียนรู้…ด้วยตัวของพวกเราเอง