อนุทิน 160625
ต้นโมกข์
เขียนเมื่อผลงานของหวางตู้หลู (เฮ้งโต้วโล้ว) มิเพียงมีท่วงทำนองสดใหม่ เป็นแนวทางเฉพาะของตนเองเท่านั้น หากยังเขียนบรรยายอารมณ์ได้ละเมียดละไม โครงเรื่องกระชับรัดกุม หนังสือทุกเล่มของเขามีความสมบูรณ์ยิ่งนัก
เขาเป็นคนแรกที่นำวิธีการเขียนแบบวรรณกรรมมาสู่นิยายบู๊เฮี้ยบ
นักเขียนผู้มีชื่อเสียงรุ่นเดียวกับเขาก็มี เจิ้งเติ้งอิน จูเจินมู่ (จูเจ็งบั๊ก) ไปอวี๋ นอกจากบุคคลเหล่านี้แล้ว หวนจู่โหลวจู่ผู้เขียนเรื่อง “เสิ้งจื่อฉี” (ธวัขขัยยะ) สวีชุนอวี่ผู้เขียนเรื่อง “ป๋อเสวี่ยยวนหยาง” (บุพเพเลือดมรกต) แม้ว่าจะมีแฟนผู้อ่านจำนวนมากก็ตาม แต่เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว ก็มิอาจปฏิเสธว่าด้อยกว่า
หากแบ่งนิยายบู๊เฮี้ยบในยุคนั้นออกเป็น 5 กลุ่ม หวนจูโหลวจู่ (ไฮ้จูเล้าจู้) หวางตู้หลู (เฮ้งโต้วโล้ว) เจิ้งติ้งอิน จูเจินมู่ (จูเจ็งบั๊ก) ไปอวี๋ ห้าคนนี้ก็นับเป็นเจ้าสำนักของแต่ละกลุ่ม
ทุกเล่มเคยเป็นบทประพันธ์อันลือลั่นในยุคหนึ่ง ล้วนเคยทำให้ข้าพเจ้าลืมเหนื่อยลืมกิน เมื่ออ่านต้องอ่านจนสว่าง
“ว่าด้วยบู๊เฮี้ยบ”
มังกรโบราณ เขียน
โชติช่วง นาดอน แปล
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น