อนุทิน 156684

คนรวยคนจน

ความร่ำรวยในโภคทรัพย์ สินทรัพย์ คนบางกลุ่มมองว่าเป็นเรื่องโลกีย์ ผู้เคร่งครัด ศาสนา จะต้องไม่หลงเสน่ห์ของมัน บุคคลบางกลุ่มถึงกับต่อต้านความมั่งคั่ง คนรวย ถือว่าบุคคลเหล่านี้ยังเข้าไม่ถึงแก่นธรรม แต่ปรากฎว่าคนบางกลุ่มยุคนี้ได้เปลี่ยนมุมมอง สรุปว่าคนรวยคือคนมีบุญ มีวาสนา คนจนคือคนบาปคนขาดพระพร

คริสเตียนจะยืนตรงไหน คริสเตียนไม่ตัดสินความเป็นมนุษย์มีบาปหรือมีบุญ พระเจ้าอวยพรหรือไม่อวยพรจากการเป็นคนรวยหรือคนจน ท่ามกลางคนรวยมีทั้งคนดี และไม่ดี ท่ามกลางคนจนมีทั้งคนดีและไม่ดี ผู้ที่ร่ำรวยจากความเอารัดเอาเปรียบผู้อื่น รวยเพราะโกง รวยเพราะยักยอก รวยเพราะหากินกับอาชีพผิดกฏหมาย ผิดศีลธรรม คนรวยอย่างนี้เป็นคนมีบุญมีพรของพระเจ้าไม่ได้ คนจนเพราะขี้เกียจ ไม่ยอม เรียนหนังสือ ไม่ทำมาหากิน ไม่ขยัน คนจนอย่างนี้ถือว่าเป็นคนจนที่ทำบาป ท่ามกลาง คนรวยหลายคนรวยเพราะความขยัน รู้จักอดออมถนอมทรัพย์ มีความประหยัด งานหนัก เอางานเบาสู้ ไม่ยุ่งกับอบายมุข ไม่ข้องแวะการพนัน มีใจกว้างขวางช่วยเหลือคน ยากคนจน และรักพระเจ้าด้วยไม่ เห็นเงินเป็นพระเจ้า คนรวยเช่นนี้เป็นคนรวยชอบธรรม แต่ก็เช่นเดียวกันที่มีคนจน มีรายได้น้อย อยู่บ้านเล็กๆ ไม่มีเครื่องประดับ ไม่มีเครื่อง แต่งกายหรูๆ หาเช้ากินค่ำไม่เคย ยอมสยบให้กับอบายมุข ตระหนักในศักดิ์ศรีของความ เป็นมนุษย์ ยึดอาชีพสุจริต มีความพึงพอใจกับสิ่งที่ตนมีอยู่ ดำเนินชีวิตในทางชอบธรรม เขามีใจกว้างขวางและเมตตาจิต รู้จักแบ่งปันแม้มีน้อย เขาร่ำรวยความศรัทธา เมตตาจิต สร้างมิตรตลอดเวลา คนเช่นนี้มีความสุข

คำสอนที่บอกว่าคนรวยเท่านั้นเป็นผู้ได้พรจากพระเจ้าและคนจนขาดพร จากพระเจ้าถือว่า เป็นคำสอนผิดและเพี้ยนจากพระคริสตธรรมคัมภีร์