อนุทิน 156537

เรื่องสั้น ทำลาย, เธอกล่าว เราต่างเศร้าโศกโหยหาในจักรวาลของตนเอง

หนังสือเล่มนี้ได้รวมเรื่องสั้นชุดหนึ่งที่เขียนโดยนักเขียนหญิง เพื่อเฉลิมฉลองความเป็นหญิง แม้ด้านกลับกันคือการกีดกันผู้หญิงแต่ผู้หญิงเหล่านี้ก็มารวมกัน (ภายใต้บรรรณธิการเพศชาย -น่าละอายเป็นสองเท่า) ไม่ใช่เพราะพวกเธอเป็นผู้หญิงแต่เพราะพวกเธอเขียน 

พวกเธอเขียนไม่เหมือนกันแต่พวกเธอเขียนด้วยพลังที่คล้ายคลึงกัน ภาษาที่คล้ายคลึงกัน อารมณ์ซึ่งคล้ายคลึงกัน พวกเธอไม่เหมือนกันเองแต่พวกเธอเหมือนกันมากกว่าเหมือนพวกเขาหรือพวกมัน ... เมื่อพวกเธอรวมกัน, พวกเธอเล่า 

ถ้าการเขียนของพวกผู้ชาย พวกเขา หรือพวกมันมีไว้เพื่อสร้างอะไรสักอย่าง บางทีการเขียนของพวกเธอก็มีไว้ทำลาย

ในรวมเรื่องสั้นเล่มนี้คุณจะได้พบผู้หญิงคนที่ฆ่าผัว คนที่ติดทีวี โสเภณีผุพังไปด้วยโรค คนที่จะไปสัก ไปงานศพ หรือไปปฏิวัติ หญิงสาวคนเรียนที่จะรู้รัก เรียนรู้ที่จะไม่รัก ไม่สนใจในความรักในการมีชีวิต หรือในการที่จะตาย