อนุทิน 156457

     วรรณกรรมแนวการเมืองของไทย
 
 
      งานเขียนเขียนเกี่ยวกับการเมืองของไทยนั้นเริ่มขึ้นตังแต่สมัย พ่อขุนรามคำแหง แต่เป็นงานเขียนที่สะท้อนภาพความเป็นอยู่ และการปกครองของชนชั้นปกครองเป็นหลัก ไม่ได้สะท้อนภาพความเป็นอยู่ของประชาชนหรือชนชั้นล่างมากนัก และงานเขียนในยุคนั้นเป็นงานเขียนแนวร้อยกรองที่เน้นหนักไปทางการใช้ภาษาเพื่อความไพเราะ อ่านเพื่อความเพลิดเพลินทางภาษา นอกจากนั้นนักเขียนและประประพันธ์ในสมัยนั้นเป็นคนชนชั้นกลาง หรือคนในชนชั้นปกครองจึงทำให้งานเขียนแนวการเมืองมีน้อย  อีกประการหนึ่งในยุคนั้นไม่มีงานเขียนประเภทร้อยแก้ว มากนัก แต่ต่อมางานเขียนของไทยได้พัฒนามาเป็นงานเขียนในรูปแบบร้อยแก้ว หรือที่เรียกว่าวรรณกรรมปัจจุบัน
      หลังการเปลี่ยนแปลงของวรรณกรรมจากร้อยกรองมาเป็นร้อยแก้วนั้น วรรณกรรมแนวการเมืองของไทยจึงมีการเปลี่ยนแปลงตามไปด้วย นอกจากนั้นแล้วช่วงยุคนนี้เป็นยุคทีมีการต่อสู้ทางการเมือง มีวัฒนธรรมการศึกษามาจากตะวันตกทำให้วรรณกรรมแนวการมเมืองของไทยมีการพัฒนาควบคู่กับความเปลี่ยนแปลงทางสังคมที่มีผลมาจากการปกครองไปด้วย ซึ่งจะเห็นได้ชัดจากบทความวิจารณ์ การเมืองที่มีปรากฏในปี พ.ศ.2443 ซึ่งเป็นบทความวิจารณ์การทำงานของชนชั้นปกครอง มีการนำเสนอแนวทางแก้ไขปัญหา หลังจากนั้นมาในยุคของประชาธิปไตยเบ่งบาน เป็นยุคที่ประชาชนมีความรู้มีการศึกษามากขึ้นทำให้กล้าคิด กล้าทำ กล้าแสดงความคิดเห็นต่ออำนาจปกครองที่ไม่ชอบธรรม ส่งผลให้วรรณกรรมแนวการเมืองของไทยพัฒนาไปอีกขั้นหนึ่ง กล่าวคือ กล้าวิจารณ์ กล้าต่อต้านการทำงานของรัฐมมากยิ่งขึ้น
        ปัจจุบันนี้วรรณกรรมแนวการเมืองนั้นมีปรากฏทั้งในรูปของ นวนิยาย เรื่องสั้น บทความ  สารคดี บทละคร ต่างๆมากมาย นอกจากนั้น วรรณกรรมแนวการเมืองยังปากฏในรูปแบบของหนังสือพิมพ์  และในรูปของข่าวสารทางอินเตอร์เน็ต ซึ่งทำให้การพัฒนาทางวรรณกรรมการเมืองนั้นขยายขอบเขตได้มากขึ้นด้วย

อ่านต่อได้ที่ https://sites.google.com/site/...