พวกนักพัฒนาเอกชนไทย (NGOs) เป็นเครื่องมือให้ทหารจริงๆเหรอ? ตอนที่ 3
ถึงแม้ว่าพวกนักพัฒนาเอกชน (NGOs) ในไทยจะวิพากษ์ประชานิยม (populism) อย่างดุดัน แต่พวกเขาจะร่วมมือกับคณะทหารทันที่ทหารมีการเกี่ยวข้องกับภาคเอกชน (private sector) และภาคประชาชน (civil society) เข้ามาช่วยเหลือในการบริหารเงินช่วยเหลือชนบท (rural subsidies) พวกนักพัฒนาเอกชนจะกระโดดเข้างับทันที หากติดตามการพัฒนาแบบนี้ เราก็ไม่ควรแปลกใจเลยว่าเหตุใดพวกนักพัฒนาเอกชนจึงได้ไปอยู่ในคณะกรรมการที่แต่งตั้งโดยทหาร เช่น สภาการปฏิรูปแห่งชาติ พัฒนาการเหล่านี้เกิดขึ้นมานานมาก และภาคประชาชนไทยยอมรับอย่างไม่อายว่านักพัฒนาเอกชนเป็นการขยายตัวของระบบราชการรัฐจริงๆ
การทำงานเพียงเพื่อจะรักษาตนเอง (preserve) ทำให้นักพัฒนาเอกชนไทยมีลักษณะอย่างที่ว่ามา การทำงานในลักษณะดังกล่าวทำให้บทบาทของนักพัฒนาเอกชนเปลี่ยนแปลงไปในการเมืองไทย, วิธีการที่พวกเขาวิเคราะห์การเมืองไทย และทัศนะของพวกเขาในการมองความสัมพันธ์กับอำนาจเหล่านั้น ล้วนแล้วแต่ดำรงอยู่ในตัวนักพัฒนาเอกชนไทยทั้งนั้น นักพัฒนาเอกชนได้กลายมาเป็นองค์กร (organizations) ที่ทำงานเพื่อสนับสนุนระบบราชการของรัฐให้เข้มแข็งยิ่งขึ้น ในการแลกเปลี่ยนเพื่อความอยู่รอดของพวกเขา จึงได้กลายมาเป็นพันธมิตรกับระบบราชการรัฐ โดยไม่ได้คิดเลยว่าอนาคตของประเทศไทยเป็นอย่างไร? และสุขภาพอนามัยที่ดีของประชาธิปไตยจะเป็นอย่างไร? ความฝันดังกล่าว ดูเหมือนจะไม่มีอีกแล้วกับงานของนักพัฒนาเอกชนไทย
แปลและเรียบเรียงจาก
Pinkaew Laungaramsri. Are Thai NGOs tools of the junta?
........................
ไม่มีความเห็น