อนุทิน 148755

...ที่สุด ในรอบ ๖๘ ปี

ค่ำคืนที่จันทร์กระจ่าง โคจรใกล้โลกที่สุด

ทว่า สังขารส่วนตน กลับทรมานที่สุด

เดินออกไปต้อนรับจันทร์เด่นกระจ่างกลางทุ่ง

เดินจงกรม ไปมาริมฝั่งหนองน้ำ

นั่งเจริญสมถะ ผ่อนคลายอาการปวดศีรษะ

ยืนแกว่งแขน ให้เส้นสาย เลือดลมไหลเวียน

เพียร ประคองจิตไปกับลมหายใจ

กระทั่งได้เวลา ชมชื่นลูกหลานพี่น้องเพื่อนบ้านออกมาลอยกระทงกัน

กลับมาฟังธรรมต่อ ด้วยอาการ ไหล่...แขนขวาปวดร้าว ทุกคราวที่มือแตะเมาท์

และอาการ ปวดตา ตาพร่า กับการอยู่หน้าจอ...ตลอดมา

เหมือนร่างกาย ส่งสัญญาณให้ยอมยกธง ยอมวาง ภพ... ภวอัตภาพ

กับการ เคี่ยวเข็น ให้จิตยินดีในการฝึกฝน ถ่ายทอดการเขียนสู่สาธารณะ

คำตอบสุดท้าย คงชัดได้ในคืนจันทร์เพ็ญนี้กระมังนะ สาธุๆๆ