"อนุทินที่ ๑๓๔๖"
เวทีชีวิต...โลกมนุษย์เปรียบเสมือนเวทีชีวิต...ที่มนุษย์แต่ละคนเกิดมาเพื่อใช้ชีวิตโลดแล่นเป็นตัวละครในการแสดง...แต่เป็นการแสดงที่ใช้ชีวิตเป็นตัวสังเวยตั้งแต่เกิด จนถึงตาย...ซึ่งเปิดม่านแสดงตั้งแต่ลืมตา ปิดม่านลงก็ต่อเมื่อหมดลมหายใจ...นี่คือ เวทีชีวิตของมนุษย์
ไม่มีความเห็น